Author: Suzanne Pero

Altijd al meer willen weten over PAWS en hun watervoorzieningen? Lees dan nu de januari editie van notities uit Spanje: Notities uit Spanje – Januari 2017

Het kattenverblijf van PAWS-PATAS werd geopend in 2007 en in de afgelopen negen jaar zijn er honderden katten en kittens opgevangen. Dit ondanks het feit dat het een kleine opvang is met maar 4 ruimtes, een gezamenlijke ruimte en een pas gebouwd quarantaine blok met drie hokken.

Ondanks de afgelegen locatie van het asiel vinden we regelmatig gedumpte katten of kittens bij het hek. Hoewel er meerdere asiels voor honden bestaan in de omgeving is PAWS-PATAS helaas de enige met een katten-opvang. Het enige alternatief is een gemeente-asiel en dat is geen goede optie voor de beestjes. In 2015 waren meer dan 50% van onze binnen gekomen dieren katten of kittens.

Vaak zie we dat als een dier gedumpt wordt het niet in de meeste optimale conditie en gezondheid verkeerd. Maar afgelopen juni werden we geconfronteerd met een van de meest verwaarloosde katten die we ooit hebben gezien. Het betrof een niet gesteriliseerde Siamese poes, die slechts 1.4 kilo woog – het gewicht wat normaal een kitten van 4 maanden heeft – zij was een volwassen poes, zwaar ondervoed en zat volledig onder de parasieten. Gelukkig werd ze naar een van onze dierenartsen gebracht die ervoor zorgde dat ze weer volledig gezond werd. De voor en na foto’s spreken voor zich.

    

De volgende foto’s zijn twee andere zeer trieste gevallen die recent binnen zijn gekomen. De foto links toont een kat die volledig overgoten was met diesel en de tweede kat (rechter foto) had een ernstige ringworm infectie.

   

Ondanks de lastige tijden zijn de herplaatsingscijfers van de kattenopvang hoopgevend: in 2013 vonden er 29 katten een huis, 2014 waren dat er 52, in 2015 al 95 en afgelopen jaar  eveneens 95.  Er horen echter ook kosten bij deze cijfers: ieder kitten dat wordt gedumpt kost ongeveer €150,- voordat het dier klaar is om geplaatst te worden. In dit bedrag zijn de kosten van anti-vlo en worm bestrijding, speciale junior voeding, 1^e en 2^e vaccinaties en sterilisatie of castratie  bij een leeftijd van een half jaar meegenomen.

Hoewel de kattenopvang op het punt staat om zijn eerste tienjarig bestaan te vieren, was PAWS-PATAS al veel eerder bezig met het aanpakken van de oorzaak van het verwaarloosde en ongewenste katten-probleem in de regio. In samenwerking met lokale dierenartsen werd een sterilisatie en castratie project opgezet. In de loop der jaren is dit programma flink gegroeid, hetgeen vooral te danken is aan de extra geldopbrengsten waar de vrijwilligers van het kattenverblijf zich elk jaar voor hebben ingezet. In 2015 zijn er met behulp van dit project al meer dan 150 katten geholpen en in 2016 waren het 140 katten.

Hieronder ziet u een recente foto van de uiteindelijke uitkomst (katten die uitslapen na een narcose) van een zeer geslaagde ochtend “zwerfkatten” vangen door drie van onze vrijwilligers: zes gecastreerde/gesteriliseerde diertjes die uitslapen na de narcose.  Al deze katten zijn onderzocht door een dierenarts om vervolgens  te worden geneutraliseerd. Hierna worden de dieren weer  vrijgelaten in de gecontroleerde katten-kolonies waar ze vandaan komen waar ze hopelijk een gelukkig en gezond leven gaan leiden. Ze worden goed verzorgd en krijgen te eten van aardige mensen in de regio die zich bekommeren om deze zwerfkatten.

Mijn avontuur dicht bij huis

In 2011 ben ik voor een periode van 10 weken bij PAWS-PATAS geweest. Ik volgde destijds de studie Dier-en veehouderij aan de HAS Hogeschool in Den Bosch waarbij een buitenlandse stage onderdeel uitmaakt van de studie. Veel studenten grijpen deze kans om naar verre landen te reizen. Ik voelde echter heel sterk dat dichter bij huis ook hele goede dingen te doen zijn. Een medestudent vertelde over PAWS-PATAS en ik wist meteen dat dat de plek voor mij was.

In mei ben ik naar Almeria afgereisd, waar ik op het vliegveld werd opgehaald door een enthousiaste vrijwilliger. De eerste dag even wennen aan de omgeving en mijn plekje vinden in de stacaravan. De volgende ochtend meteen volop in het werk gedoken. Ik ben ingewerkt op de quarantaine, de afdeling waar alle nieuwe honden in ieder geval de eerste 10 dagen verblijven. Dankzij de kennis en begeleiding van kennelmanager Elianne zat ik al snel in een goede dagelijkse routine.

Werk je op de quarantaine, dan ben jij een van de eerste personen die zorgt voor de nieuwe honden. Voor sommige honden ben je de eerste persoon die vriendelijk tegen ze is en soms is dit zelfs het eerste contact met mensen in lange tijd. Dat is bijzonder en kan je een sterke band geven met een hond. Zoals ik zelf mee heb mogen maken. Een aantal dagen na mijn aankomst werd in de ochtend een Galgo vastgebonden aan het hek gevonden. Ze kwam bij mij in de quarantaine en had een wond op haar heup die dagelijks verzorgd moest worden. Omdat ze niet wilde eten ben ik de eerste avond bij haar gaan zitten om haar met de hand te voeren. De eerste dag al had ze me ingepakt en lag ze op mijn schoot. Ik heb haar Verona genoemd en na een aantal dagen besloten om haar te adopteren.

  Bond en Verona, allebei kort na binnenkomst in het asiel

In mijn zesde week werd op een zondagochtend een loslopende hond gezien vlakbij het asiel. Ongetwijfeld uit de auto gegooid. Hij werd gevangen door een deken over hem heen te gooien. Ook hij kwam bij mij in de quarantaine. Mager en zo bang dat hij kruipend over de grond ging. Beetje bij beetje ging hij wat rechterop zitten en af en toe zag ik hem naar me kijken. Tot hij me aan bleef kijken. Buikpijn heb ik ervan gehad, de twijfel of ik nog een tweede hond moest adopteren. Maar ik kon hem niet achterlaten, hij hoorde bij mij. Na alle afwegingen te hebben gemaakt en goed te hebben gekeken naar mijn omstandigheden in Nederland, heb ik hem Bond genoemd en ook geadopteerd. Beste beslissing ooit.

   Bond en Verona op Almeria Airport klaar voor hun vlucht naar Nederland

Als vrijwilliger helpen bij PAWS-PATAS leert je ontzettend veel. Verantwoordelijkheid, observeren, samenwerken, verzorging van de dieren, hondengedrag. Je ontmoet veel leuke mensen, wordt gewaardeerd en krijgt veel liefde van de honden. Maar je leert ook over de situatie en de moeilijkheden van het asiel. Ik heb jarenlang als vrijwilliger in een Nederlands honden- en kattenasiel geholpen en daar sta je niet stil bij hoeveel water je gebruikt om schoon te maken, waar het voer vandaan komt, of waar je de ruimte vindt om honden op te vangen. Dumpingen, wreedheid en mishandeling zie je een enkele keer in Nederland. Wij hebben in ons land een hoge standaard in dierenwelzijn en overheid en gemeentes ondersteunen hierin. Dat is in Spanje wel anders…

Nu ik zelf honden heb vind ik het moeilijk langere tijd weg te gaan. Maar ik blijf PAWS-PATAS missen. Met een maandelijkse donatie en als vrijwilliger voor PAWS Nederland hoop ik alsnog een goede bijdrage te kunnen leveren.

 
Bond en Verona 5 jaar later

De december editie van Notities uit Spanje is uit!

Het betreft een jaaroverzicht met foto’s over 2016.

Lees het volledige artikel hier: Notities uit Spanje – December (jaaroverzicht 2016)

Zaterdag 10 december brachten wij als een drietal Nederlandse PAWS vrijwilligers een bezoek aan dierenopvang Koningen
te Balkbrug. Sinds 2009 runt Astrid Koningen hier een dierenpension annex opvang voor honden en katten, waaronder ook veel dieren uit het buitenland.  Een deel van de PAWS honden en katten komen bij deze opvang terecht. Een van de PAWS vrijwilligers was afgelopen zomer nog in Spanje en herkende  honden die nu in Dierenopvang Koningen zitten.

 

Bij de rondleiding viel meteen op hoe netjes en professioneel het geheel er uit ziet . Een dubbel hek en ook een dubbele poort, zodat eventuele ontsnappings-artiesten worden tegengehouden.  De hondenhokken zijn  ruim en voorzien van het nodige comfort.
Overdag hebben de honden tevens een grote buitenruimte ter beschikking waar  ze met soortgenoten lekker spelen, rennen en ravotten. Ook in de buitenruimtes is alles tot in de puntjes verzorgd: een hoog hek (voor een deel ingegraven om de gravers geen kans te geven), onderdak, speeltjes en zelfs een verkoelings-systeem voor de zomermaanden.

Vervolgens gingen we naar de kattenruimtes en ook hier was alles piekfijn in orde. Er zijn twee kattenverblijven: een met jonge speelse (& ondeugende) katjes en een met oudere rustige katten. Er zijn er veel speelmogelijkheden en ook hier kunnen de dieren zowel binnen
als buiten zijn. Daarnaast is er een ziekenboeg en een quarantaine. Nieuwe katten (met name de dieren die gebracht zijn door de dierenambulance) moeten eerst twee weken in quarantaine verblijven voor ze bij de rest kunnen.

Ondertussen vertelde Astrid veel over de opvang, ervaringen, plaatsingen etc.  Zij spreekt met passie over waar de Dierenopvang voor staat en dat straalt ze uit naar de adoptanten maar ook  naar de medewerkers. Er werken naast Astrid nog drie medewerkers en een heleboel vrijwilligers en  zij vormen een hecht team. Samen zorgen ze ervoor dat alle beestjes de aandacht en zorg krijgen die ze verdienen.

Elke ter adoptie aangeboden hond of kat  mag de eerste  dagen volledig wennen aan de nieuwe situatie. Vervolgens gaan Astrid en medewerkers er individueel mee aan de slag: met de honden wandelen, knuffelen, sociale testjes doen, voer-testen doen etc.  Vervolgens wordt er een verslag geschreven over elk individueel dier inclusief foto’s en dan komt de hond of kat voor adoptie in aanmerking.
Dieren worden niet  zomaar aan iedereen mee gegeven,  een juiste match is een voorwaarde. Mocht er zich onverhoopt een situatie voordoen dat het baasje niet langer voor het geadopteerde dier kan zorgen, komt het beestje terug naar de opvang.

Een ander belangrijk onderdeel van de dag was het bekijken van de permanente zwerfdieren-expositie van PAWS. Astrid heeft een volledige ruimte ter beschikking gesteld voor PAWS, waar de door PAWS Nederland opgezette expositie is tentoongesteld.  Deze expositie geeft een heel duidelijk beeld over het PAWS-asiel, de omgeving, de wet en regelgeving in Spanje, hoe er omgegaan wordt met dieren, feiten, cijfers over buitenlandse honden en ga zo maar door. Mensen die een buitenlandse hond (willen) adopteren en wat meer achtergrond informatie willen, worden door een van de medewerkers  meegenomen naar de expositie. De expositie is blijvend en zeker de moeite waard om er eens te gaan bekijken! Wist jij bijvoorbeeld dat maar 6.6% van de honden die in 2014 nieuw zijn aangeschaft via zwerfdieren-organisaties zijn gekomen?  Of dat er ongeveer 500.000 Galgo’s in Spanje zijn, waarvan 10% per jaar wordt vermoord of verstoten?.

Om nog maar niet over Podenco’s of Pointers te spreken…. Het doel van de expositie is om informatie te verstrekken en de vooroordelen over de buitenlandse ex-zwerfdieren dieren te bestrijden.

Het was niet alleen een leerzame dag, maar ook gezellig en leuk! Als kers op de taart kregen we de hondjes van Astrid te zien: vijf stuks maar liefst en allemaal zo gelukkig! Het was een eindje rijden, maar zeker de moeite waard: al met al een bijzondere ervaring.

 

Na de langdurige droogte begon het eind november te regenen en niet zo’n beetje. Dat geeft vaak een probleem: veel te lang droogte en dan hoosbuien met heel veel water wat doordat de grond hard en kurkdroog is niet wegzakt. Nu was regen meer dan noodzakelijk dus dat is reden tot vrolijkheid, maar de gevolgen op het asiel zijn meestal wat minder vrolijk.

De buitenkennels en delen van het terrein lopen onder en er moet met man en macht gewerkt worden om het water uit die kennels te krijgen.

 

Het asiel ligt aan de rivierbedding van een klein riviertje wat bijna het hele jaar door nauwelijks water bevat, maar als het écht gaat regenen wordt het stroompje een snelstromende rivier die gevoed wordt door al het regenwater dat van de bergen en hellingen naar beneden stroomt. Elk jaar verdrinken er mensen in Spanje die in hun auto door een overstroming zijn meegesleurd of door het water verrast zijn in huis.

Het asiel is met heftige regen niet meer via de normale weg te bereiken daar de weg de rivierbedding kruist en dat door het water rijden dan geen goed idee meer is. Omrijden en een stukje lopen is in dat geval noodzakelijk.
Klik hier om de video te bekijken.

De honden vonden het prachtig en speelden in het water. Gelukkig konden alle bewoners een droge kennel krijgen zodat geen hond met natte voeten naar bed hoefde.

 

 

De foto’s geven een goed beeld hoe het asiel eruit kan zien met regen. Natte vrijwilligers en honden, plastic regenkleding die sommige vrijwilligers nu net in Nederland hadden achtergelaten. In Spanje schijnt toch altijd de zon?

 

Orlando was een van de zes kittens die gered zijn  uit een dorpje in de bergen achter Mojacar Playa. Hij was altijd een stil verlegen jongetje, ondertussen werden zijn broertjes en zusjes een voor een geadopteerd, maar bleef arme Orlando op de achtergrond. Uiteindelijk verliet hij zijn opvanghuis en kwam hij in ons kattenverblijf. Dit was een enorme schok voor hem gezien de totaal andere omgeving.  Echter, toen hij eenmaal gewend was aan zijn nieuwe onderkomen, mensen en kattenvriendjes, begon hij te relaxen en zijn ware aard te tonen. Hij leeft sinds 2011 bij ons.

Van tijd tot tijd komen er mensen naar onze katten kijken en sommigen tonen zelfs interesse in Orlando. Maar Orlando wil niet weg! Hij maakt het heel duidelijk dat het kattenverblijf zijn thuis is en om hem daar weg te halen  zou een groot trauma voor hem opleveren. We hebben de hoop nog niet volledig opgegeven dat er uiteindelijk op een dag het juiste baasje voor hem komt, maar dat baasje moet over erg veel geduld beschikken.

 

In al die jaren heeft Orlando veel vriendjes zien komen en gaan, maar hij blijft de koning van de tuin (zo wordt de gemeenschappelijke kattenruimte genoemd). Gelukkig kan Orlando goed samen met alle katten en kittens die nieuw binnen komen. Hij heeft nog nooit problemen gehad om nieuwe vriendjes te maken die het gat opvullen van het maatje dat vertrokken is.

 

Deze maand mocht PAWS een grote hoeveelheid voer ontvangen, gedoneerd door onze uitmuntende sponsor MedicAnimal. Dat we daar weer heel erg blij mee zijn spreekt voor zich.
Het voer wat via MedicAnimal binnenkomt geeft het asiel buiten het kwaliteitsvoer voor gezonde dieren ook een variatie aan producten voor die dieren die wat extras nodig hebben of iets mankeren en dat is voor een asiel waar veel dieren in uiteenlopende conditie binnenkomen een bonus. Het zorgt er voor dat PAWS geen hoge kosten meer hoeft te maken voor dieet-voer en aangepaste voeding.
Voer het kattenvoer geldt hetzelfde, voor elk wat wils of wat nodig is. Dieren die in PAWS pleeggezinnen verblijven worden ook voorzien van het juiste voer, zodat het asiel er tevens zicht op kan houden wat de dieren daar te eten krijgen.

Op de foto is Grumpy de asielkat te zien die aan het natafelen is na een goede maaltijd. Grumpy leeft op het PAWS terrein daar hij ooit heel duidelijk heeft gemaakt dat hij graag bij PAWS woont maar niet in het kattenverblijf wenst te wonen. Hij is de officiële PAWS muizenverdelger, maar gaat een goede maaltijd niet uit de weg.
Frenchy de podenco was er snel bij om het nieuw aangekomen voer te inspecteren. Deze hond kwam volledig uitgehongerd en onder de wonden binnen in het asiel. Dat is er nu niet meer aan af te zien, stralend gezond en vlees op de botten. Met dank aan MedicAnimal!

De tweede editie van notities uit Spanje is uit!
Hier lees je het gehele artikel: Notities uit Spanje – November 2016

Mijn naam is Tessa Booltink, ik ben 23 jaar en dit is mijn verhaal.  Ik heb de studie  MBO Dier en Gedrag Niveau 4 gevolgd op het Helicon in Velp. Tijdens mijn opleiding moest ik verschillende  stages lopen, wat ik met plezier heb gedaan. Eén van die stages was samen met twee andere klasgenoten  in het zuiden van Spanje bij een zwerfdieren asiel. Ik ontdekte  dat asiel via een vriendin en besloot om het op te zoeken om te kijken wat het mij en 2 andere klasgenoten/vriendinnen te bieden had. Op de site van het asiel zag ik  verschillende verhalen van vrijwilligers die er waren geweest. Ik werd enthousiast van hun verhalen en had mijn vriendinnen ingelicht dat ik van plan was om deze stage rond te krijgen met en het asiel en met school. Het contact wat wij met het asiel hadden was heel fijn, we hadden naar mijn idee wel honderden vragen en kregen op alles antwoord.

Op 27 maart 2013 zijn wij vertrokken vanuit Weeze naar het mooie en zonnige Zuiden van Spanje, Almeria. We werden bij het vliegveld opgehaald door een Nederlandse vrijwilliger en naar het asiel gebracht waar we in een stacaravan sliepen op het terrein van het asiel. Op het terrein werden we ontvangen door Yvonne, Elianne en Didi, ze waren ontzettend aardig en behulpzaam tijdens onze stage. Het was voor ons ook een leuke ervaring om een deel van de tijd Engels te praten omdat heel veel vrijwilligers en Didi geen Nederlands spraken. We werden per secties ingewerkt: Quarantaine, Back&Top, Front en Hunting Block. Ik heb zelf vooral gewerkt bij Quarantaine en Back&Top waardoor ik met verschillende honden een band kon opbouwen, wat het geweldig maakte.

Je leert op het asiel ontzettend veel: leuke dingen maar zeker ook minder leuke dingen, dagelijks worden er honden gedumpt  onder de meest idiote omstandigheden. Daardoor word je werk wel enorm gewaardeerd, door anderen maar zelf ervaar je dit ook. De honden die gedumpt zijn maken zoveel mee, deels samen met jou als vrijwilliger/stagiaire, om te zien hoe zij bijkomen van alles en veranderen in de positieve zin is een prachtige ervaring. Door dat je dagelijks met de honden bezig bent leer je enorm veel over gedrag, wat je later kunt toepassen in je eigen omgeving of je baan als je er mee door wilt gaan.

Naast het asiel  is de omgeving van Spanje gewoonweg om van te dromen. De bergen, kleine dorpjes, toeristische stadjes, noem maar op. Er valt altijd iets te regelen op het asiel qua vervoer om je ergens heen te brengen, mits je het natuurlijk overlegt en op tijd vraagt. Maar het is zeker een aanrader om de boel te verkennen!

Op 2 juni 2013 (wat toevallig mijn verjaardag was) vlogen we terug naar Nederland. De dagen ervoor heb ik het ontzettend zwaar gehad, vanwege het afscheid nemen van niet alleen onze ‘collega’s’ en het asiel zelf maar vooral van de honden. Ik ben een honden mens en kan bijna beter omgaan met honden dan met mensen waardoor het zo moeilijk werd. Er waren 2 honden speciaal voor mij, Spencer en Jellybean. Spencer was een prachtige oude opa die al een hele poos in het asiel zat, op het gedeelte Back&Top waar ik vaak stond. Hij was op leeftijd maar dat betekende voor hem niks, hij hield ervan om achter een bal aan te rennen of op zijn honden-hok te klimmen waardoor hij mij weer een hartverzakking bezorgde.  Jellybean was een ontzettende knuffelkont die graag op schoot lag en werd gekriebeld, energie had hij ook genoeg waardoor ik ook aan mijn dagelijkse beweging kwam.

 

Ik kan eerlijk zeggen dat mijn stage tijd in Spanje, bij PAWS Patas fantastisch was. Het is mijn droombaan om elke dag met honden bezig te zijn en hiervan te leren. PAWS biedt genoeg leerzame ervaringen maar ook onbetaalbare herinneringen waar ik ze altijd dankbaar voor blijf!!