Dani en Izzy, twee Spaanse mastiffs, werden ruim vier jaar geleden gedurende de nacht bij het asiel aan het hek gebonden en achtergelaten. De grote honden, toen ongeveer 4 tot 5 jaar oud, waren doodsbang voor het contact met vreemden en wilden geen pas lopen. Derhalve werden beiden met vereende krachten het shelter binnengedragen, waar zij samen in een kennel werden geplaatst. De honden waren zeer waaks op hun territorium en konden vervaarlijk tekeer gaan als er iemand in de buurt kwam. In de eerste periode waren er een beperkt aantal vrijwilligers die met deze honden werkten, hun kennel schoonmaakten, hen voerden en twee maal per dag op het losloop terrein lieten.
Door de tijd heen werden Dani en Izzy socialer, minder bang en konden meer mensen met hen omgaan. Wandelen aan de lijn was er niet bij, geen van de twee deed ook maar één stap als ze werden aangelijnd. Gedrag wat wel wordt gezien bij voormalige kettinghonden. Druk op de nek werkt niet en ook een tuig is te bedreigend. Ook wilden ze niet van het terrein af, zelfs niet in de buurt van de uitgang komen. Alsof ze dachten: nu zijn we veilig, het eten is goed, de mensen aardig en wij gaan niet verhuizen. De twee, broer en zuster, vulden elkaar goed aan. Dani deed het blafwerk maar ging liever achter Izzy staan als er iets aan de hand was, zijn zusje was duidelijk leidend. Zij blafte minder, maar keek en observeerde meer wat er gaande was en of een situatie wel veilig was.
We hadden weinig of geen mogelijkheden om deze honden te plaatsen daar we ze niet uit elkaar wilden halen en ook omdat het absoluut geen huishonden konden worden. Tevens zijn zij echte waakhonden en derhalve blaffers als er iets wordt gesignaleerd. De jaren verstreken, Izzy en Dani bleven bij ons en we waren er praktisch zeker van dat zij tot het einde van hun leven bij elkaar en bij ons zouden blijven. Inmiddels waren de twee uitgegroeid tot favoriete honden bij veel van onze vrijwilligers. De dieren werden minder schuw, kwamen op het losloop terrein op hun vaste verzorgers af en een knuffel werd zeker gewaardeerd.
Eind februari dit jaar kwam er bericht uit Nederland dat Dani en Izzy samen naar een prachtige plek mochten komen, waar ze heel veel ruimte, vrijheid en gezelschap van andere mastiffs zouden hebben.
Kortom, een droom en we konden het haast niet geloven. Dani en Izzy werden als voorbereiding op een groter terrein met meerdere honden geplaatst gedurende de maanden die volgen, zodat zij goed aan gezelschap van andere honden konden wennen, meer dan op het losloop terrein. Dat ging heel goed, de twee oude mastiffs vonden het wel gezellig hoewel ze uiteraard altijd samen optrokken, Izzy voorop en Dani volgend. Uiteindelijk brak de dag van het transport aan en werden Dani en Izzy in grote kooien, waar ze meer dan voldoende ruimte in hadden, in de bus geladen. Dat viel erg mee, er was geen paniek en beiden gingen direct lekker liggen. De andere honden en katten werden ingeladen en nadat een aantal geëmotioneerde vrijwilligers afscheid van de twee hadden genomen ging de bus op weg. Zakdoeken waren wel nodig, dit stel was gewoon onderdeel van het asiel en om hen niet meer te zien en horen leek wel heel erg kaal.
De volgende middag arriveerden Dani en Izzy op hun bestemming, alwaar ze geïntroduceerd werden in de groep soortgenoten. Dit gebeurde zonder enige agressie of gegrom, vervolgens werd het tijd om uit te rusten. De volgende morgen gingen de twee voor het eerst de grote buitenwereld verkennen. Voor ex-kettinghonden die nooit volledig vrij hadden geleefd uitzonderlijk en zij moesten alles voorzichtig verkennen. Zo groot, andere luchtjes, groen gras, alles was nieuw.
Dani en Izzy zijn op een later tijdstip in hun leven in een droomwereld terecht gekomen en zien het allemaal nog met enige verbazing aan. Een verhaal wat een fantastisch goede afloop heeft mogen krijgen voor de honden, voor ons een sprookje wat waarheid werd. We danken de mensen die Dani en Izzy dit geluk hebben gegund; mensen met een groot hart voor dieren, die van hen houden en met een familie van soortgenoten.
