Month: May 2018

Rabbit, een ontsnapt Spaans kettinghondje, (De draai-musketon van de ketting hing nog aan haar halsband, gemaakt uit een broeksriem, om haar nek) stond op een dag voor de deur van de boerderij. Ca. 7 maanden oud, groot litteken op de buik, bang voor laarzen en zware schoenen en erg lief. Zij kon blijven en zo kwam er nog een hond bij de roedel. Rabbit hechtte zich sterk aan haar familie waaronder honden en katten en verzorgde alles wat jong was. Zij volgde haar favoriete mens overal, zelfs tot op een hoog staldak door de steile ladder op te klimmen. Naar beneden was wat lastiger….

Zij is altijd sterk bevriend geweest met een van de katten, Captain, die zelfs  een jong ratje voor haar ving en het voor Rabbit neerlegde. (“daar ben jij als hond te dom voor, ik haal er wel eentje voor je”)

  

Mastif Susana was even oud zodat de twee jonge honden samen alles deden wat jonge honden horen te doen, inclusief lange en ongeplande uitstapjes op de campo. Een vriendschap voor het leven was begonnen en dat mocht 13 jaar duren.

Beide honden werden samen oud. Rabbit werd door de jaren heen volledig doof en lijdt aan myelopathie waardoor zij langzaam de controle over haar achterhand verliest. Dit is al jaren gaande maar zij kon zich nog altijd goed redden en had veel plezier in het leven.

Toen stierf Susana eind december en Rabbit was begrijpelijkerwijze in shock. Na drie weken zoeken was het haar duidelijk dat Susana niet meer terug zou komen.  Zij  vergleed in een diepe depressie en wilde niets meer.  Niet opstaan, niet wandelen, niet reageren, ze leefde in een cocon van stilte en miste de non-verbale honden communicatie. Bijna haar gehele leven was ze samen met de grote Mastif, geen hond viel haar ooit aan met zo’n bodyguard en zij had dan ook een groot zelfvertrouwen en een grote bek als het op waaksheid aankwam. Dat was allemaal opeens over. Doordat ze niet meer wilde opstaan en lopen verergerden de gevolgen van haar kwaal en kreeg ze een tuig waarmee ze geholpen kon worden als ze moeilijk kon opstaan. Haar blik was dof en niets kon haar interesse nog opwekken. Captain deed zijn best en lag veel bij Rabbit, maar zonder resultaat.Het leek een kwestie van weken of korter totdat het echt niet meer zou gaan.

Op een dag zag Rabbit het kleed waar Susana op lag in de auto, haar oren gingen even overeind en ze kwispelde. Maar helaas,  er was geen Susana. Echter, die middag kwam er een grote hond binnen die zich heel rustig gedroeg. Rabbit werd opeens klaar wakker, liet haar oude hoektanden zien inclusief opgetrokken bovenlip en gromde, maar de nieuwe hond, spaanse mastif-kruising Leila, kende de regels en liet Rabbit de baas zijn.

Rabbit veranderde binnen twee dagen van een depressieve oude hond naar een vrolijke oude hond. Leila lag veel bij haar in de buurt, respecteerde haar en bleek goed gezelschap. Rabbit probeerde Leila elke keer aan het blaffen te krijgen want dát geluid kan ze nog horen, dus het was tijdelijk  lawaaiig maar dat trok snel bij.

De verandering, nu drie maanden geleden, was spectaculair en onverwacht groot: samen met Leila door het weiland lopen, mee willen wandelen, waaks doen tegen passerende fietsers en vooral de leidende oude teef spelen maakt dat Rabbit geen hulptuig meer draagt, geen hulp meer nodig heeft, veel meer beweegt en weer gelukkig is.  Op het dak klimmen is er niet meer bij, maar ze heeft aan kracht gewonnen. Hoewel de ziekte niet stopt zijn haar spieren weer zo sterk dat ze onafhankelijk kan doen waar ze zo goed in is: met hart en ziel een huis en erfbewakertje zijn.

 

De verbondenheid tussen dieren en het rouwproces bij verlies van een vriend is zo veel groter dan men zich vaak realiseert. Rabbit was klaar met leven maar heeft bijgetekend en geniet weer volop van het leven. Veel dank aan Leila.

Vrijwilligerswerk doen bij de PAWS-PATAS dierenopvang betekent deel uitmaken van een organisatie die levens veranderd. Ik heb kortgeleden 3,5 maand doorgebracht in deze geweldige dierenopvang, waar achtergelaten en verwaarloosde honden en katten van alle leeftijden,  hulp en een tweede kans op een nieuw leven krijgen. De opvang zelf bevind zich in een gebied met enkel velden rondom, waar ik een ideale pauze van het hectische bestaan in mijn geboortestad ervoer. Ik leefde omringd door en als buren met de honden en wijdde mijn dagelijkse leven  aan hun welzijn.

Een werkdag in de opvang is opgedeeld in 2 diensten (ochtend en middag) waarbij de prioriteit ligt bij de fysieke en mentale gezondheid van de dieren tijdens het schoonmaken van kennels, voeren, trainen en sociaal gedrag aanleren. Tijdens mijn eerste dagen werd ik opgeleid door een ervaren vrijwilliger die me steunde en me alles dat ik moest en wilde weten uitlegde.

Daarna werkte ik zelfstandig en vond een routine met de honden in mijn afdeling. Ik voelde me een compleet nieuwe hondeneigenaar en “de honden” veranderden in “mijn honden”.
Vrijwilligerswerk doen in deze opvang betekent niet alleen de dagelijkse taken uitvoeren, maar  tevens een hechte band opbouwen met de honden waar je voor zorgt en hen helpen te herstellen van mishandelingen of verwaarlozing. Het betekent ze aanmoedigen in de vooruitgang die ze boeken. Het betekent vrede en liefde te schenken aan honden in nood.  Het betekent verantwoordelijk zijn en tevens onvoorwaardelijke liefde te ontvangen en verliefd te worden. Maar het betekent ook de realiteit onder ogen zien in de gevallen van dierenmishandeling in Spanje.

Vreugde en verdriet gaan hand in hand, maar deze multiculturele groep aan vrijwilligers focust altijd op de positieve kant van het leven. Alle vrijwilligers, lokaal en tijdelijk, werken met toewijding aan een beter systeem voor dierenwelzijn in Spanje en houden de opvang overeind door samen hand in hand te werken. Ik ben trots te kunnen zeggen dat ik een deel ben geweest van dit internationale project. Het is verrijkend en hartverwarmend werk en ik ben blij je te hebben leren kennen, PAWS-PATAS!

  

                                   

Ook deze maand melden wij weer de ups en downs van PAWS-PATAS gedurende de maand april.

Deze uitgemergelde hond is gevonden in Turre, een dorp in de buurt van het asiel. Hij is in erg slechte conditie, letterlijk vel over been. Dit is niet de eerste hond die we in zo’n conditie binnen krijgen en vast ook niet de laatste.
We hebben hem de naam Oscar gegeven. We hopen dat we Oscar er weer bovenop krijgen en dat zal ook zeker lukken, maar het duurt vaak lang voordat een dier wat zó vermagerd is weer aan gewicht gaat winnen.

Er werden  weer verschillende dieren bij onze opvangpoort achtergelaten.

Een van hen een moederpoes met 5 kittens in een vervoersmand onder een kartonnen doos. Tevens 2 pups in een vervoersmand met een plastic zak er overheen om hen te beschermen tegen mogelijke regen.  Inmiddels gaat het goed met de genoemde kittens; voor drie van hen is er zelfs al een nieuw thuis gevonden.

     

De diertjes konden onder het plastic gelukkig nog goed ademhalen; ze waren geen zuurstof tekort gekomen. De mensen die deze dieren hebben achtergelaten hebben  wel geprobeerd om de kittens en pups tegen regen en koude te beschermen.

Nog twee nieuwe gezichten bij het asiel. Deze keer waren het “Buddy” de puppy en “Ollie”, een klein herdertje die vastgebonden aan een pilaar buiten de opvangpoort stonden. Helaas was er voor Buddy op dat moment geen plek in de quarantaine, elk mogelijke plek was volledig bezet. Voor hem zijn we dus weer op zoek gegaan naar een lokaal pleeggezin.

We hebben hier bij PAWS-PATAS het geluk dat er steeds geweldige vrijwilligers onze kant op komen om te helpen voor onze dieren te zorgen. Helaas komt dan ook weer de tijd om afscheid te nemen, deze maand van twee van onze vrijwilligers, Samira en Marie, beiden afkomstig uit Duitsland. Samira en Marie zouden ieder 4 weken bij ons verblijven, maar door de charmes van onze honden is Marie uiteindelijk 9 weken en Samira maar liefst 14 weken bij ons gebleven. Marie komt volgend jaar zelfs weer terug, waar we erg blij mee zijn. We zijn beiden dames erg dankbaar voor al hun harde werk en liefde voor de honden en hopen ook Samira weer terug te zien bij PAWS-PATAS.

  

We mochten  positieve berichten ontvangen over twee van de dieren die in maart mee op het transport naar Nederland  zijn gegaan.

Dennis, een nog jonge galgo-kruising werd half januari in het asiel opgenomen. Magertjes, wat voorzichtig maar lief naar mensen. Hij is zo te zien erg tevreden en gelukkig met zijn nieuwe leven.

 

Poes Victoria werd bijna onmiddellijk geplaatst en zo te zien heeft dit kleine katje de zaken al aardig op orde in haar nieuwe huis. Fijn voor de hond dat het hondenbed zó groot is dat er een poes én een hond in kunnen slapen.

 

Half april ging een transport met veel katten en een paar honden naar nederland en daarna naar de UK. Op de foto twee van de reizigers die het prima naar hun zin hebben in de nieuwe situatie.

 

 Helaas is er nog het trieste nieuws dat een van onze honden in een pleeggezin, Honey, is overleden. Honey was oud en ziek toen zij werd gevonden  Zij heeft de afgelopen 9 maanden in een zeer liefdevol pleeggezin doorgebracht nadat zij was achtergelaten in Los Gallardos. Het is bijzonder als mensen een dier willen opnemen terwijl zij weten dat de laatste periode is aangebroken. Daardoor heeft Honey nog geruime tijd een mooi en veilig bestaan mogen leiden.

Dit is Anna, een klein poesje dat heel veel geluk heeft gehad.  Anna werd gered uit een vuilnisbak in het dorpje Los Gallardos.
Het maakt duidelijk hoe sommige mensen naar jonge pups en kittens kijken: vuilnis. Het probleem wordt moeilijker daar er steeds meer ondergrondse vuilnisbakken komen waardoor er haast geen mogelijkheid is om de diertjes te redden.
Te jong om in de opvang te verblijven  is Anna nu veilig in een pleeggezin.

 

Afgelopen zondag organiseerden GINN en GF een Open Dag aan de Geffense plas in Oss. De weersverwachting was slecht, regen en regen. Dat was dan ook het geval gedurende de morgen maar tegen de verwachting in klaarde het later op en was het gedurende de middag droog. Het was erg druk, heel veel mensen en nog veel meer honden, geweldig.

Enkele ex PAWS-PATAS honden kwamen de  kraam bezoeken zodat we weer mochten genieten van hun aanwezigheid en opnieuw konden zien hoe goed het met hen gaat.  Dank aan GF en GINN voor een goed georganiseerde en geslaagde dag!