Het was maar 1 week! Werken bij PAWS, nu al weer iets meer dan 2 jaar geleden maar het is nog lang niet uit mijn geheugen gewist.
De hartelijke ontvangst van Yvonne, de oprit van het asiel met draadkooi benches met soms wel 4 hondjes er in en zelfs in de PAWS-bus een bang moederhondje met pupjes.
Het shelter zit bomvol en de kennels zitten vol zodat er als noodoplossing hondjes in benches moeten verblijven.
Iedere dag stonden er weer hondjes voor het hek, achtergelaten in een doos, vastgebonden of zelf aan komen lopen op zoek naar eten.
Er is geen plek meer en mag er geen hond meer bij, het shelter is overbezet en het hek moet dicht blijven. Maar de dieren aan hun lot overlaten kan ook niet en zo komen uiteindelijk toch nog een paar dieren binnen.
Het was een week met een missie, bang hondje met een oogje Catniss zou na die week mee naar Nederland vliegen.
Vol goede moed ging ik met Catniss in mijn armen wandelen nadat ik eerst een hele tijd bij haar in de kennel had gezeten en Bibi heeeel voorzichtig een halsbandje om had gedaan.
Catniss durfde namelijk op eigen pootjes de kennel niet uit.
Als Catniss te zwaar werd ging ik op de grond zitten om even te rusten en met gras de poep van mij af te vegen.
Catniss liet van angst alles lopen, zo is dit drie dagen gegaan.
De vierde dag durfde ze stapje voor stapje zelf te lopen en bij terugkomst stonden een paar vrijwilligers te klappen en zeiden: Yeahhhhhh Queen Catniss is walking!!!
Claire wandelde met de mooie Sandokan, want deze grote jongen had ook extra zorg en aandacht nodig. Als enige windhond in de groep werd hij niet goed begrepen.
De [heel vroege dag] van vertrek brak aan, midden in de nacht in het pikke pikke donker zijn we naar het asiel gereden, de mensen van PAWS stonden al klaar met Catniss in een bench. Het ging zo geruisloos mogelijk daar we geen van allen wilden dat alle asielhonden van slag zouden raken.
Het was nog spannend OF we wel naar het asiel konden rijden daar het de hele avond en halve nacht vreselijk hard geregend had en het viaduct waar we onderdoor moesten kan dan aardig onder water komen te staan en dan kan je er niet door.[ Beheerster Yvonne heeft al een paar keer haar auto weg zien drijven, zo gaat het dan te keer]
Daarna gingen we op weg naar Alicante , 2 1\2 uur rijden zonder navigatie [Knap van Claire want ik was in China of zo terecht gekomen]
Toen we door de douane waren werd ik apart geroepen , Catniss moest na die angstige ervaring in een aparte ruimte dit nog 3 keer doorstaan. Steeds moest ik weer door het poortje en een man of 7 hadden de grootste lol en lachend wezen ze naar de plek waar eens een oogje had gezeten. Uiteindelijk mocht het hondje weer in de bench waar ik eerst schone handdoeken in wilde leggen want door de stress had Catniss weer alles laten lopen maar dat mocht niet van de heren. Ik had het toch gedaan en als blikken konden doden was ik er niet meer.
Catniss is na 4 maanden geadopteerd en is een gelukkige huishond.
Vanaf dag 1 genoot ze hier van de bank\stoel en van haar rust.
Sandokan is vrij kort er na ook naar Nederland gekomen, na Claire’s en mijn verhaal over Sando had Nicole zich onmiddellijk aangeboden om hem op te vangen.
Eind goed al goed!
Catniss bij Paws Catniss in haar nieuwe omgeving