Year: 2019

Karel, op de foto met de Staffie Brandon, heeft weer drie maanden zijn tijd aan onze dieren in het asiel besteed. Gedurende de afgelopen jaren hebben we Karel meermalen mogen ontvangen en zijn inbreng en omgang met de honden wordt zeer gewaardeerd. Nemo, een hond die naar Nederland zou mogen als hij wat sociale training en in-huis training zou krijgen, werd aan Karel toevertrouwd.

In die tijd leerde Nemo een hoop, hij ging mee naar Turre om verkeer en mensen te zien. Aan de riem lopen gaat netjes, Nemo is niet meer bang  van onbekende situaties en is inmiddels in Nederland, waar hij een compliment ontving voor zijn goede gedrag!

 

Nogal wat vrijwilligers raken verliefd op een van onze honden en willen dan hun favoriet ook adopteren. Zo viel Christopher voor Archie, een lieve en wat schuchtere Podenco. De liefde bleek wederzijds, zodat Archie nu in Berlijn woont.

Annabell uit Duitsland kwam bijna 4 weken lang vrijwilligerswerk doen in onze opvang. Zij  wilde Gucci graag adopteren,  dus ook Gucci  is naar Duitsland vertrokken  waar ze aan haar nieuwe leven in het gezin van Annabell is begonnen. Bedankt voor al je hulp en het bieden van een thuis aan Gucci, Annabell!

Een nieuwe lokale vrijwilligster kwam ons helpen in de opvang waar ze niet op een, maar twee van onze honden viel. Denise kon de gedachte aan het scheiden van deze 2 kennelmaatjes niet aan, dus na een goed gesprek wist ze haar man over te halen om beide honden te adopteren.  Ansel was achtergelaten in Mojacar en Soof was vastgebonden bij onze opvangpoort.

 

Charlie werd afgelopen jaar in december als pup achtergelaten bij de opvangpoort. Hij had het geluk dat op dat moment vrijwilligster Melina bij ons was die meteen voor hem viel. Melina adopteerde Charlie, maar helaas was die toen nog te jong om te reizen. Dit hield haar echter niet tegen hem te adopteren. Charlie ging naar 2 geweldige pleeggezinnen tot hij oud genoeg was om te reizen. Enkele weken geleden kwam Melina terug naar de opvang om Charlie op te halen en deed meteen ook weer vrijwilligerswerk voor ons. Charlie heeft nu een geweldig leven bij Melina , hij word gruwelijk verwend en heeft zelfs al zijn eerste sneeuw gezien!

 

 

Verhaal van Valerie.

Afgelopen zomer vloog ik naar Almeria, Spanje om te gaan helpen als vrijwilliger bij Paws Patas. Ik had al contact gehad met verschillende mensen die bekend zijn met de stichting. Wij hadden zelf namelijk een Galgo geadopteerd vanuit Spanje. Een ras wat daar enorm verwaarloosd en mishandeld wordt. Ik wilde heel graag mijn steentje bijdragen en vertrok dus voor 4 weken naar het zuidelijke deel van Spanje.

Bij aankomst op het vliegveld werd ik opgehaald door een van de oudere vrijwilligers en zijn vrouw. Wat een ontzettend lieve mensen!  Zij brachten mij eerst naar de supermarkt voor boodschappen en vervolgens naar Paws Patas. Ik verbleef in een van de stacaravans. Alles was super goed geregeld.

De volgende dag begon mijn eerste dienst. We startten om 9:00, dat was uitslapen want de stacaravans staan naast de kennels! Alles werd uitgelegd door een van de vrijwilligers die er al langer was. Veel informatie stond ook opgeschreven, zoals het voer voor elke hond.  Verder was het vooral zorgvuldig te werk gaan. We maakten de kennels schoon, gaven alle honden te eten en maakten daarna alles opnieuw schoon. In de periode dat ik er was, waren er 36 honden. Dat betekende dat we veel tijd en aandacht hadden om met de honden te spelen, knuffelen en wandelen natuurlijk!

Ik heb voornamelijk in Hunting Block gestaan, dat hield in dat ik verantwoordelijk was voor 1 deel van het terrein en de honden die daar zaten. Dat is erg fijn, want daardoor leerde je de honden kennen, en andersom zij jou ook! Iedere middag hadden we kort overleg en daarna siësta. Ik vond de dagen heel erg fijn opgedeeld en ondanks het harde werk wat je erin steekt, voelde het echt als vakantie. Ik wil zeker nog een keer terug komen bij Paws Patas en raad het anderen ook aan! Het is een bijzondere ervaring die je nooit meer vergeet.

Deze oude kat, Emily, werd gered nadat ze was aangevallen door een hond. Ze was erg angstig en ondervoed. De dame die haar binnenbracht dacht dat Emily een kitten was, maar na onderzoek bij de dierenarts bleek ze een oude dove kat te zijn met een zwaar beschadigd oor en cataract in een oog. Ze heeft de naam Emily gekregen. Emily is waarschijnlijk ooit iemands huisdier geweest, gezien ze gesteriliseerd is en dol is op mensen, maar helaas had ze geen chip. Ze brengt het grootste deel van de dag slapend door, knuffelend met een warme kruik. Emily kan niet overweg met andere katten, waardoor ze niet bij haar pleeggezin kon blijven gezien daar al 8 andere katten woonden. Gelukkig hebben we voor haar een nieuw thuis weten te vinden waar ze dol op haar zijn en ze van haar welverdiende pensioen kan gaan genieten.

Dit is Mimi – ze werd achtergelaten bij onze opvangpoort met een briefje dat uitlegde dat haar eigenaar was overleden en dat Mimi op straat was gezet. Het goede nieuws is dat ze nu veilig bij ons is en dat we allemaal voor haar charmes gevallen zijn. Ze is een van de aanhankelijkste katten die we in lange tijd gehad hebben en springt zonder uitnodiging op elke beschikbare schoot. Een heel gezellige huisgenoot.

 

We vonden in de ochtend weer een pakketje bij onze opvangpoort. Wij weten inmiddels dat deze pakketjes vaak niet van een bezorgdienst afkomstig zijn en dus een andere inhoud hebben dan je normaal zou verwachten. Dat was ook dit keer het geval. Er zaten 3 prachtige, kleine pups in dit pakketje. Inmiddels zijn de pups ondergebracht bij een pleeggezin.

       

Deze knapperd heet Paco. 
Hij werd afgelopen maand achtergelaten bij de opvangpoort. Hij verblijft nu in een klein verblijf in zijn eentje waar hij helemaal niets aan vind. Hij is dol op knuffels en aandacht en is constant aan het spinnen. Hij zou dus veel gelukkiger zijn in een lokaal pleeggezin. Daar gaan wij dan ook naar op zoek, zodat Paco in al zijn knuffelbehoeftes kan worden voorzien.

Een update over Kay, het achtergelaten teefje met 2 pups en een diepe, geïnfecteerde wond aan haar keel. De zwelling in haar kop is afgenomen en de wond aan haar keel is geheeld. Met haar pups die in een ander pleeggezin zitten, gaat het ook erg goed. Kay kan goed overweg met honden en katten en is zindelijk. Ze is dol op knuffels en menselijk gezelschap. Het gaat zo goed met haar dat ze er klaar voor is om naar een ander pleeggezin te gaan, waar de extra medische zorg niet meer nodig is. Een grote stap richting haar nieuwe leven.

Grumpy is weer thuis! Iedereen die in de opvang komt kent onze buitenkat Grumpy, hij is hier een levende legende. Helaas kreeg hij wat gezondheidsproblemen waarvoor hij een paar dagen bij de dierenarts moest verblijven. Inmiddels is hij terug bij ons in de opvang en heeft zijn dagelijkse routine weer opgepakt. Hij heerst over zijn domein en doet zijn naam eer aan, zo kennen we hem weer.

Sox werd voor het eerst gezien terwijl hij rondzwierf op straat in Bedar. Hij had een nare wond in zijn nek, was erg angstig en had veel honger. Lokale mensen begonnen hem te voeren en wisten zo ook wat antibiotica tabletten toe te dienen. Na enkele weken van proberen zijn vertrouwen te winnen, verdween Sox tijdens een luidruchtige fiesta. Hij ging naar het aangrenzende dorp, Los Gallardos, waar opnieuw lokale mensen hem gingen voeren en hem uiteindelijk wisten te vangen. Een van onze vrijwilligers nam Sox toen op in een pleeggezin. Sox was nog steeds erg angstig en gestrest en mocht vervolgens naar een dame die de tijd had hem over zijn angst en trauma’s heen te helpen komen. De wond in zijn nek heelde gelukkig ook snel. Vorig jaar oktober werd Sox geplaatst in Nederland waar hij nu een geweldig leven leidt. We zijn iedereen die hem geholpen heeft dan ook erg dankbaar, van de mensen die hem voerden op straat, de beide pleeggezinnen die hem in hun huis opnamen, de organisatie in Nederland die Sox liet overkomen en daarna de mensen die hem uiteindelijk geadopteerd hebben.

Deze Dogo Argentino werd gesignaleerd en meegenomen door een vrijwilliger. Het dier is nauwelijks meer te herkennen als een Dogo Argentino. De hond verkeert in uiterst slechte conditie. Het kan uithongering, ziekte of beiden zijn, we weten het nog niet. Het dier is nu opgenomen in de kliniek van een dierenarts waar verder onderzoek en testen uit moeten maken wat het dier mankeert en of er nog een kans voor hem is om te overleven. Als dat het geval mag zijn, zal er alles aan gedaan worden om hem die kans te geven. We zien veel ellende, maar dit komt ook bij ons hard aan en geeft een machteloos gevoel. Zolang dit soort dieren worden gesignaleerd weten wij dat het verlenen van hulp noodzakelijk blijft.

Afgelopen maand zag ik de zwerfmastif (eerder genoemd in het maandoverzicht van vorige maand) in Spanje. De hond leefde inmiddels 10 kilometer verder naar het noorden dan voorheen, maar was weer getraceerd door de Spaanse vrouw die haar voert en probeert te redden. Het stuk land waar de hond zich bevond is ruiger en verder van een weg vandaan. Een veiliger plaats daar het meer bescherming geeft om niet gezien te worden en minder kans om onder een auto te komen.
De hond kwam elke dag dichter bij haar weldoenster en er was optimisme dat het zou lukken om haar te vangen. De teef zag er nu goed uit, kilo’s aangekomen door het dagelijks voeren en de toegang tot water. Echter, kort daarna werd de hond niet meer gezien en dagelijkse zoektochten door het terrein plus het plaatsen van een vangkooi met haar lievelingsgerecht gekookte kip (een lokker naast het gewone hondenvoer) leverden tot nu toe niets op. We zijn bang dat de hond is geschoten of vergiftigd door jagers dan wel op een andere manier gewond is geraakt of verdwenen. Het niet weten waar ze is en of ze nog leeft maakt het nog triester, de onzekerheid is erg naar.

Deze geweldige man uit Berlijn genaamd, Christopher kwam vrijwilligerswerk doen in onze opvang. We waren erg verbaasd toen hij bij aankomst ons bedankte omdat hij naar de opvang toe mocht komen en hier mocht verblijven, terwijl we hem juist erg dankbaar zijn dat hij ons wilde komen helpen. Zoals bij veel van onze vrijwilligers gebeurt, verlengde ook Christopher zijn verblijf in de opvang. 
Helaas moesten we 3 weken later dan toch afscheid van hem nemen. Onze Archie wist zijn hart te stelen en Christopher gaat er dan ook serieus over nadenken om hem te adopteren. Voor zijn vertrek verfde hij zijn hand op onze “helping hands” muur. Bedankt voor alle hulp Christopher, we weten dat je graag nog eens terug komt en je bent meer dan welkom dus hopelijk tot snel!

 

Annabell uit Duitsland kwam bijna 4 weken lang vrijwilligerswerk doen in onze opvang. Helaas kwam ook nu weer de tijd om afscheid van haar te nemen. Annabell is echter niet de enige die ons gaat verlaten. Ze was namelijk gevallen voor onze Gucci, dus ook zij zal over enkele weken naar Duitsland vertrekken, waar ze aan haar nieuwe leven in het gezin van Annabell zal beginnen. Bedankt voor al je hulp en het bieden van een thuis aan Gucci, Annabell!

Enkele weken geleden vonden we Daisy de mastif, achtergelaten bij onze opvangpoort. Het bleek dat zij een nog grotere verrassing voor ons in petto had. Toen een van onze vrijwilligers Daisy voer ging brengen zag ze een pasgeboren pup opgekruld tegen haar aanliggen. Enkele minuten later werd er nog een pup geboren. De nieuwe moeder likte haar pups schoon en zij zorgt erg goed voor hen. De dierenarts heeft moeder en pups nagekeken en allen maken het goed. We hadden geen idee dat Daisy drachtig was dus waren enorm verrast. De pups hebben de namen ”Princesa” en “Principe” gekregen, Spaans voor prinses en prins. Dit zijn de eerste pups die ooit geboren zijn in onze opvang, dus het is een bijzondere ervaring voor ons.

Opnieuw werd een week bij PAWS-PATAS doorgebracht, waarvan een deel van de tijd werd besteed aan het bekijken en selecteren van honden die in de toekomst naar Nederland zouden kunnen komen. Zowel op het asiel werden er honden bekeken alsmede bij pleeggezinnen.

Uiteraard kwamen de katten ook aan bod en een van hen, wonend bij een pleeggezin, was zo vriendelijk en gezellig dat ik de auto maar even goed controleerde om zeker te weten dat zij niet mee zou gaan. 
Dit diertje wordt een aanwinst voor het Nederlandse kattenbestand. Het was goed om weer terug te zijn en de paella, geserveerd bij vrienden, was als altijd van grote klasse.

 

Er gaan in de toekomst mastiffs, twee podenco’s en een mooie groep mix-honden naar het noorden. Twee honden mogen naar duitsland, er gaan honden naar engeland en tevens honden en katten naar nederland. Een internationale samenwerking op gebied van het plaatsen van onze dieren.

  

De jaarlijkse ledenvergadering werd gehouden op 2 februari. Eén bestuurslid nam afscheid in verband met vertrek naar engeland, enkele bestuursleden wiens termijn verstreek werden voor vier jaar werden herkozen en twee  mensen werden voor het eerst gekozen en komen het team versterken. De jaarcijfers over 2018 werden gepresenteerd en uiteraard was er gelegenheid tot het stellen van vragen.

De vrijwilligers bij het asiel vertegenwoordigden vier nationaliteiten. Gelukkig spreekt eenieder voldoende engels om met elkaar te kunnen communiceren. De buitenlandse vrijwilligers zijn van groot belang voor het goed functioneren van het asiel. Het is altijd prachtig om te zien hoe betrokken veel van deze mensen zijn bij de dieren die zij verzorgen en hoeveel tijd en energie men aan de dieren wil besteden. Extra knuffels en aandacht buiten de ingeroosterde uren worden met veel plezier door de honden en katten in ontvangst genomen.

Hoe Brexit de plaatsing van honden en katten in engeland gaat beïnvloeden kunnen we nog niet geheel inschatten; engeland zelf weet immers nog niet wat er nu wel of niet staat te gebeuren. Indien er weer een quarantaine periode wordt ingevoerd, wordt het voor ons lastiger om dieren naar engeland te brengen. Vooralsnog lijkt er nog geen sprake te zijn van herinvoering van de quarantaine. Als dit wel geval wordt, moet er nog meer aandacht aan lokale plaatsingen worden besteed en zullen onze Nederlandse plaatsing-contacten tevens belangrijker worden voor PAWS-PATAS.

 

Tot slot nog wat recente foto’s van onze shelter bewoners.

    

In 2018 werden 144 honden en 102 katten geplaatst, een feit waar we blij mee zijn. In 2019 gaan we natuurlijk  verder en hopen we voor nog meer honden en katten een thuis te kunnen vinden.

Jax was een van die honden in 2018.
Deze prachtige, grote knuffelbeer werd samen met zijn nestgenoten in februari 2018 bij de opvangpoort achtergelaten in een fruitkist. Ze kregen al snel de bijnaam de “Jackson’s”. Gelukkig werd er een warm thuis voor Jax gevonden in Jersey, Channel island waar hij nu een goed leven leidt. Volgens zijn baasjes is hij dol op zwemmen in de zee, rennen door de duinen en spelen in de velden. Jax is een flinke jongen geworden en weegt nu 55kg. De PAWS-PATAS opvang is nu enkel nog een verre herinnering voor hem.

Op nieuwjaarsdag trotseerden enkele van onze vrijwilligers en supporters de koude zee in Mojacar tijdens een nieuwjaarsduik om geld in te zamelen voor PAWS-PATAS. Dit geld zal worden besteed aan de reparaties die hard nodig zijn rondom de opvang na de overstromingen en voor het katten sterilisatie project. Gelukkig was het mooi weer, een kalme zee en zelfs wat zonneschijn. De totale opbrengst is nog niet bekend, maar we zijn alle deelnemers en sponsors die deelnamen aan dit evenement erg dankbaar voor hun inzet.

We kregen een dringende oproep binnen. Een teefje met 2 pups werd in vreselijke staat gevonden, net buiten Antas, Almeria. Ze heeft een vreselijke wond aan haar keel en een erg gezwollen kop, veroorzaakt door de infectie. Daarnaast is ze erg vermagerd en heeft ze duidelijk veel pijn. Haar twee kleine pups lijden aan ondergewicht, maar zijn verder gezond. Een aardige man heeft hen gevonden en wist vervolgens de moeder met haar pups naar zijn huis toe te lokken en op te sluiten in de garage. Het teefje was erg gestresst en overstuur, maar met bemoedigende woorden en knuffels wisten onze vrijwilligers haar in een bench te krijgen.

Toen de vrijwilligers moeder en pups eenmaal allemaal in de bench hadden zitten, werden ze meteen naar de dierenarts gebracht. Het veterinaire team heeft hen zover mogelijk opgeknapt en de nodige medische zorg verleend. De wond van het teefje is zo ernstig dat ze een operatie nodig heeft wanneer de infectie is overwonnen. Ze is zo’n 8 jaar oud en heeft waarschijnlijk geen al te best leven achter de rug. Een van de vrijwilligers die haar heeft  opgehaald, heeft haar nu mee naar huis genomen waar ze alle zorg en aandacht zal krijgen die ze verdient en nodig heeft. De pups zijn veilig in de opvang, zij zijn al oud genoeg om zelfstandig te eten. Het teefje heeft de naam Kay gekregen, vernoemd naar een dame die ons geholpen heeft haar te redden. De pups zijn Kirk en Karl genoemd.

De mooie Alice, een pup van 3,5 maand oud, werd gevonden terwijl ze rondzwierf op de weg tussen Los Gallardos en Bedar. We hebben inmiddels een lokaal pleeggezin gevonden met een beagle maatje voor haar.
Ook Trudi de kleine ruwharige podenco werd op straat gevonden. De mensen die haar vonden zijn in Spanje met vakantie, dus ze zal snel naar een lokaal pleeggezin toe moeten verhuizen. Ze is nog erg afwachtend, maar krijgt al steeds meer zelfvertrouwen. Gelukkig is ze zindelijk, gezond en kan goed overweg met andere honden. Ze is wat dun, maar eet erg goed. De mensen die haar mee naar huis namen, zetten voedsel buiten neer voor Trudi, maar ze maakte zichzelf al snel een huishondje en ligt erg graag op de bank, een gezellig huishondje.

 

Het Engelse koppel Tanya en Dave vond een erg magere, zeer vriendelijke kleine podenco kruising in het kleine Spaans dorpje Lubrin in Almeria en noemden haar Honey. Tanya en Dave namen Honey mee naar huis en gaven haar te eten plus onderdak voor de daaropvolgende drie dagen. Na veel overleg en met een bezwaard hart brachten Tanya en Dave haar naar onze opvang, maar op de terugweg naar huis kon Tanya niet stoppen met huilen en miste Honey al direct.

Na een dag waren Tanya en Dave er beiden over uit, ze misten Honey zo erg en wisten dat ze haar het goede thuis konden bieden dat ze verdiende en nodig had. We ontvingen een email van hen die aangaf dat ze Honey wilden adopteren. Op zaterdagochtend gingen drie van onze vrijwilligers met Honey naar de dierenkliniek in Turre zodat onze dierenarts Ellen haar kon chippen. De erg enthousiaste Tanya en Dave kwamen haar daar ophalen. Het was geweldig om te zien hoe de drie met elkaar herenigd werden. Honey bleef maar kwispelen en Tanya en Dave bleven maar glimlachen. Er waren zelfs wat tranen van geluk te zien. We zijn dol op dit soort verhalen met een goede afloop en we wensen Honey en haar nieuwe baasjes dan ook een heel gelukkig leven samen toe.

Op een zondagochtend werden 2 prachtige mastiffs achtergelaten bij de opvangpoort, de maandag erna vonden we op dezelfde plek dit mooie, kleine teefje. Degene die haar achter heeft gelaten moet wel iets om haar gegeven hebben gezien het feit dat ze een hondentrui droeg om haar warm te houden. De mastino’s kregen de namen Daisy en Troy en het kleinere teefje heet nu Soof. Alle drie worden binnenkort nagekeken door de dierenarts. Ze zijn nu gelukkig veilig en zullen van al onze vrijwilligers alle zorg en aandacht krijgen die ze nodig hebben.

 

Onlangs ontvingen we het trieste bericht dat een van onze oudere honden is overleden. Ramsay werd 3 maart 2014 bij onze opvangpoort achtergelaten, hij was toen zo’n 8,5 jaar oud. We kwamen er al snel achter dat hij leed aan epilepsie en andere gezondheidsproblemen. Met medicatie kregen we zijn epilepsie al snel onder controle, maar we dachten dat het moeilijk ging worden een nieuw thuis voor hem te vinden gezien zijn leeftijd en gezondheidsproblemen. Gelukkig dachten we dat verkeerd. Gedurende zijn tijd in de opvang ontdekten we dat Ramsay een obsessie had voor tennisballen; waar hij ook ging, zijn tennisbal ging met hem mee, zelfs bij de dierenarts. In december 2015 werd er een droom werkelijkheid en vond Ramsey zijn nieuwe thuis in Engeland. We waren na 1,5 jaar erg aan de hond gehecht geraakt en waren erg blij voor hem. Dus namen we afscheid van Ramsay en zijn tennisbal, die moest natuurlijk ook mee. Zijn nieuwe baasje Joanne en haar familie, inclusief 5 honden verwelkomden hem in hun huis. Ze veranderden zijn naam in Ramases en hij bracht drie gelukkig jaren door.
Helaas ging zijn gezondheid achteruit en is hij in het bijzijn van zijn familie overleden.
Ramsey was een hond om nooit te vergeten.

De kittens Dolly, Lara, Mel en Mitsie maken maar al te graag gebruik van de zachte honden “kussentjes”  in hun pleeggezin. De honden bieden gezelschap, verwarming en een zachte plek om tegenaan te liggen en vinden dat allemaal wel goed. Inmiddels gaat het achterlaten van dieren bij de opvangpoort gewoon door en hebben vrijwilligers het volgende kitten daar alweer aangetroffen. Ook voor dit lieve, kleine kereltje gaan we weer op zoek naar een lokaal pleeggezin, hierbij is een hondenkussentje om tegenaan te liggen geen must, maar zeker wel een leuke bijkomstigheid natuurlijk.

Dit zijn Darcy en Gio. Ze werden in erbarmelijke staat achtergelaten bij de opvangpoort, bedekt met parasieten en een schimmelinfectie die veel gezien word bij vee. Helaas droegen ze ook nog niesziekte wat zich al snel openbaarde en waardoor ze 4 lange maanden in quarantaine moesten leven, terwijl we ons best deden hen gezond te krijgen. Het goede nieuws is dat deze twee nestgenoten nu inderdaad weer gezond zijn. Ze kunnen nu eindelijk in een grotere ruimte leven waarin ze veel plezier beleven en op ontdekkingstocht kunnen. Ze hebben door het ziek zijn niet echt kitten kunnen zijn, maar halen dat nu alsnog in. Ondanks hun moeilijke start in het leven is het een vrolijk en knuffelig duo.

De Nederlandse Flore en Merel kwamen stage lopen bij onze opvang in Spanje. Beiden zijn harde werkers met erg veel liefde voor de honden. We zijn ze dan ook erg dankbaar voor al hun harde werk. Helaas moesten we alweer afscheid van hen nemen, maar niet voordat een van onze honden het hart van Merel wist te stelen. Onze kleine Topaz word namelijk door haar geadopteerd en komt in Nederland wonen. Bedankt voor de hulp dames. Onze honden em wijzelf  zullen jullie beiden erg gaan missen.

 

Casper is een kat die als kitten samen met de andere kittens van zijn nest op een golfbaan is gevonden. Waarschijnlijk daar achtergelaten, zonder de moederpoes en in slechte conditie. De diertjes werden opgevangen en met goede verzorging en voer kwam het uiteindelijk toch goed met de familie. Casper mocht naar Nederland en werd daar direct opgenomen door iemand die hem heel graag wilde hebben. Hij viel met zijn neus in de boter, hij kwam terecht bij een echte kattenfamilie en het witte katertje vond dat geweldig leuk. Inmiddels is hij aan het verkleuren en wordt roze. Het Siamese bloed verloochent zich niet, ook de blauwe ogen zijn daar een voorbeeld van. Casper is nu inmiddels een prachtige kat. De kerstboom van katten-snoep vond hij hoogst interessant en hij vond het lastig om daar af te blijven. We zijn blij dat het zo goed met hem gaat!

Een update over de doodsbange mastiff die rondzwerft op de campo en wordt gevoerd door Spaanse vrijwilligers. Het gaat helaas niet goed met de hond. Het dier is vertrokken van de plek waar zij gevoerd werd en is ca. vijf kilometer verder gesignaleerd. Vreemd, ze moet ergens erg bang voor zijn. Misschien weggejaagd uit de buurt van het benzinestation, misschien beschoten, we hebben geen idee. Een zwerfdier wat elke dag op dezelfde plaats wordt gevoerd vertrekt niet gauw naar een andere locatie.

De hond schijnt nu continu rond te trekken, inmiddels in het gezelschap van een kleine galgo, ook een zwervertje. In films loopt zo’n verhaal uiteindelijk goed af, maar voorlopig is dat niet het geval voor deze desperate hond. De voortdurende paniek en angst is heel naar en diep triest. Gelukkig is de vastberadenheid van de Spaanse vrouwen om de hond te redden groot en is er geen sprake van opgeven.

 

Gedurende het jaar 2018 zal het waarschijnlijk zijn opgevallen hoeveel dieren en vooral pups en kittens er bij het asiel worden achtergelaten. Jonge dieren die allemaal  onderdak, verzorging en een nieuw huis nodig hebben.

Het is een gegeven dat het castreren of steriliseren van dieren door veel Spanjaarden als wreed en slecht voor het dier wordt gezien. Ook is men vaak niet in staat of van zins om de kosten te dragen voor de operatie.  Dat het ook niet goed is voor een pup of kitten om te worden achtergelaten op de campo is niet aan de orde. Een dier achterlaten wordt als minder wreed gezien dan het te laten inslapen. Bij paarden geldt hetzelfde voor wat betreft castratie: een gecastreerde hengst (ruin) wordt als minder gezien dan een hengst, hoe beperkt het dier of hoe slecht zijn bloedvoering ook mag zijn.

In 2018  hebben we 102 katten herplaatst (maar één minder dan er is binnengekomen) en zijn er 263 katten gesteriliseerd, waarvan 67% vrouwelijk. Het steriliseren van zwerfkatten is een van de belangrijkste dingen die we doen op het gebied van preventie, zoals terug te zien is in de afbeelding hieronder. In 2019 blijven we doorgaan met fondsenwerving voor het neutering-project, zodat we zoveel mogelijk zwerfkatten kunnen steriliseren (het kost ons gemiddeld €120 om één poes en één kater te steriliseren, dit is inclusief de nazorg). Hoewel de aantallen zwerfhonden door de jaren heen langzaam terug loopt, is dat nog niet duidelijk zichtbaar bij de  zwerfkatten populatie. Reden te meer voor ons om te trachten de TNR (vang/neutraliseer/vrijlaten) aanpak te blijven uitvoeren. Het aantal dieren wordt grotendeels bepaald door de beschikbare financiële middelen.

Het lijden van de zwerfkatten die in de omgeving worden vergiftigd  is gruwelijk, een vreselijke dood. Rondom de grote hotels en in woonwijken zien we regelmatig de slachtoffers en soms zit er triest genoeg een kat bij die door PAWS-PATAS is geneutraliseerd…..Helaas wordt het vergiftigen van de dieren niet altijd officieel erkend door de lokale instanties en zijn de daders, bij gebrek aan hard bewijs, niet te vinden.

De wreedheid van het lot dat de kittens en pups treft die in vuilcontainers (boven maar ook ondergronds) worden gestopt is grenzeloos. Een langzame dood door uitdroging, hitte en honger of verstikking.

Al onze  honden  en katten boven de zes maanden worden geneutraliseerd. Vroeg-castratie van honden en katten is in spanje geen optie, geen van de dierenartsen in onze omgeving voert deze operaties uit. 
Dit neutralisatie-beleid plus de TNR acties zijn een grote opgave voor een kleine organisatie met beperkte middelen, maar het blijft een van onze prioriteiten. Wil er ooit een einde komen aan het aantal zwerfdieren en hun hard bestaan, dan is preventie het meest aangewezen middel om dat te bereiken. Informatie verstrekking over neutralisatie en mensen wijzen op de mogelijkheid om hun dier niet meermalen per jaar een nest te laten produceren vormen daar een onderdeel van. Er is nog een lange weg te gaan om de heersende opvatting bij de lokale bevolking om te buigen naar een positievere kijk op neutralisatie van gezelschapsdieren. Tot die tijd aanbreekt blijft neutralisatie voor onze organisatie een belangrijk gegeven.

Mocht u er over denken om bij willen dragen aan ons doorlopend TNR project, dan kan dat door uw donatie (klik op de link) over te maken naar  PAWS-PATAS onder vermelding van: Gift voor TNR.

 

 

 

 

 

 

Toen een van onze kattenvrijwilligers begin december om 17:00 uur naar het asiel toe kwam om de katten te voeren, zag zij twee honden vastgeketend aan het hek staan. Gelukkig vielen ze haar op, ondanks  het feit dat de dieren op een onopvallende plek stonden.  Triest dat zo kort na de overstromingen, mensen al weer dieren achterlaten bij de opvang. De zwarte hond is een teefje wat kortgeleden nog pups heeft gehad en de black and tan is een jonge reu. Hij is wat aan de dunne kant en zijn vacht ziet er niet zo goed uit, maar met goede zorg en aandacht zal hij snel weer in goede conditie zijn. We zijn ondertussen hard aan het werk om de kennels en cattery te herstellen na de schade van de overstromingen waarbij lokaal fondsenwerving is gestart om de benodigde gelden te verkrijgen.

 

Enkele maanden geleden werden er 7 katten en kittens bij de poort van de opvang achtergelaten. Sommigen van hen waren doodsbang, maar een van hen, Bruno, was dat absoluut niet. Hij kwam vol zelfvertrouwen uit de vervoersmand en sprong meteen bij ons op schoot. Bruno is dus echt een katertje met karakter en ook nog eens prachtig om te zien.

 

 

Kleine pup Charlie werd, samen met een kat,  s’nachts bij onze opvangpoort achtergelaten. Op het begin verbleef hij in een bench gezien er geen ruimte voor hem vrij was in onze intake unit. Dit is uiteraard geen ideale situatie gezien het feit dat de nachten kouder worden. De bench is dan ook goed ingepakt met dekens. Inmiddels is er gelukkig een lokaal pleeggezin voor hem gevonden.

Dit kleine kitten van nog maar 5 weken oud werd gevonden in een water afvoerput in Vera. De dame die haar gered heeft is een echte kattenliefhebber, maar helaas werkt ze lange dagen en heeft dus maar weinig tijd voor het kleintje, waardoor die het grootste deel van de dag in een kooi door zou moeten brengen. Gelukkig heeft iemand zich inmiddels gemeld als pleegouder om de zorg over te nemen waardoor het diertje alle zorg en aandacht zal krijgen die het nu nog hard nodig heeft.

Een Spaanse familie is momenteel hard aan het werk om het vertrouwen te winnen van een mastiff die sterk vermagerd rondzwerft, doodsbang voor mensen. Gezien het feit dat de hond in elkaar krimpt bij het dichtslaan van een autoportier is het niet ondenkbeeldig dat er op hem is geschoten. De familie voert hem elke dag op de plaats waar het dier veel verblijft, helaas een stuk land tussen een snelweg en een provinciale weg in. Uit de auto gezet lijkt niet onwaarschijnlijk. Door dagelijks de hond te voeren en enige tijd op afstand met het dier te praten, hoopt men ooit zoveel vertrouwen op te kunnen bouwen dat de hond gepakt en meegenomen kan worden naar een veilige plek. Dit soort dieren maken een desperate indruk en dat is ook hier het geval. Bang, honger en waarschijnlijk ver van zijn oorspronkelijke woonplek. Hij komt inmiddels dichter bij de rand van het veld en de auto eten. Het voer is heel voorzichtig stukje bij beetje dichterbij geplaatst. De hond blijft heel erg bang, voor alles. Staart blijft in elke situatie tussen de poten, dit dier moet veel nare dingen hebben meegemaakt. We weten uit ervaring dat er soms maanden overheen gaan voordat een dier benaderbaar is en het contact aandurft.

De vrijwilligers van PAWS-PATAS horen graag terug hoe het de geplaatste dieren vergaat. We waren dan ook erg blij te horen dat het zo goed gaat met vier van onze katten die samen onder één dak wonen: supermoeder Nala die in april met haar 5 kittens werd achtergelaten, twee van haar kittens: Gizmo en Tigger plus Simba, een van onze kittens van vorig jaar.

Ola, de Spaanse mastiff teef die acht jaar aan de ketting heeft gelegen en na haar vrijlating in een foster gezin verbleef, is kort geleden aangekomen in Nederland. Haar kennismaking met de mastif soortgenoten verliep voorspoedig, Ola past zich snel aan.

Zij leeft nu in een mastif roedel, een écht hondenleven met heel veel terrein om los te lopen, eindelijk vrijheid! Een Spaanse vrouw die niet opgaf om Ola van de ketting af te krijgen door op de eigenaar in te praten, had na drie jaar succes. Ola werd bevrijd en mocht later naar Nederland. Een honden-sprookje waar meerdere mensen in Spanje en Nederland aan mee hebben gewerkt om het te laten gebeuren. Dank daarvoor!

Op het laatste transport van dit jaar zijn er 19 katten naar Nederland toe gekomen, waarvan er maar liefst 17 inmiddels al zijn geplaatst. Het transport arriveerde op 5 december en was daarmee een sinterklaas present.

We hebben meerdere donaties mogen ontvangen deze maand waar we erg dankbaar voor zijn.

Zo hebben we weer een mooie lading voer mogen ontvangen van MedicAnimal, waardoor onze dieren, ook die met speciale voedingseisen, topkwaliteit voer kunnen eten.
Ook een van onze verzamelaars, Maurice, heeft  een geweldig grote lading aan donaties weten te regelen waar wij en onze dieren erg blij mee zijn.

Na de schade die is ontstaan door de overstromingen hebben we van meerdere mensen donaties mogen ontvangen voor de hoognodige herstelwerkzaamheden. We zijn iedereen  erg dankbaar voor jullie steun en donaties, dus nogmaals bedankt!