Month: June 2019

Thumbelina is 1 van de velen kittens die momenteel bij de opvang binnenkomen. Zij werd gevonden door een koppel dat met vakantie in Spanje is, maar binnenkort weer naar huis toe gaat. Zij is pas een maand oud en heeft nog flessenvoeding nodig, veel te jong voor onze cattery dus. Daarom zijn lokale pleeggezinnen zo enorm belangrijk voor ons.  Ook Thumbelina is naar een lokaal pleeggezin gegaan totdat ze oud genoeg is om naar de cattery toe te komen. De kleine Thumbelina heeft het daar enorm naar haar zin. Ze heeft daar een vriendinnetje, Minnie.

Hun pleegmoeder vond Minnie al klein, tot ze Thumbelina ontmoette die nog een stuk kleiner is. Naast haar kittenvriendinnetje zijn er ook nog hondenvriendjes om tegenaan te kruipen, heerlijk zacht en warm.

Ook de vrolijke pups Wisket en Juno hebben het enorm naar hun zin in hun pleeggezin in Spanje. Het zijn speelse en knuffelige hondjes, vol energie en speelsheid, die dol zijn op menselijke aandacht. Daar hebben de goede zorgen van hun pleeggezin zeker aan bijgedragen.

 

Nina en Dennis waren dit jaar al voor de tweede keer bij ons in de opvang om vrijwilligerswerk te doen. Helaas moesten ze weer terug naar huis, maar in september komen ze beiden weer voor een jaar lang terug, dat lees je goed, een heel jaar! We zijn hier natuurlijk heel erg blij mee en zijn ze dankbaar voor al hun inzet en harde werk. We kunnen niet wachten ze weer terug te verwelkomen in de opvang.

 

Deze jonge poes werd gevonden op straat met verwondingen aan haar bek, neus en ogen, waarna ze naar een dierenarts werd gebracht voor observatie. Vermoedelijk is ze geschopt of aangereden door een auto waardoor ze nu blind is geworden. Onze cattery is geen geschikte plek voor haar dus gaat ook dit dametje weer naar een pleeggezin. Het is een erg aanhankelijk diertje dat ondanks haar ervaringen in het verleden het vertrouwen in mensen nog niet is kwijtgeraakt.

De PAWS-PATAS cattery is  voorlopig gesloten.
Een tijdje geleden werden een groep kittens van verschillende leeftijden achtergelaten bij de opvangpoort. Ze gingen in quarantaine, maar leken redelijk gezond te zijn. Toen de volgende ochtend de eerste vrijwilliger aankwam bij de opvang vond deze een van de kittens dood en een andere stervende. Aan het eind van de dag waren er 6 kittens overleden. De vermoedelijke oorzaak van het overlijden van de kittens is de kattenziekte, een dodelijk virus dat voornamelijk kittens treft. Een week later zijn er in totaal 9 kittens overleden, er kunnen er nog meer volgen. Dit vreselijke verlies treft ons en onze vrijwilligers hard en is het meest afschuwelijke dat we tot nu toe mee hebben gemaakt in onze kleine cattery. We zijn onze pleeggezinnen, waar veel van onze kittens veilig verblijven, erg dankbaar. Zonder hen zou het dodental een stuk hoger gelegen hebben. We hebben een vermoeden dat de katten en kittens die steeds bij onze poort worden achtergelaten van dezelfde personen afkomen. Mensen die niets doen om de constante stroom van kittens af te doen nemen door sterilisatie. We zijn dan wel een dierenopvang, maar we hebben niet de capaciteit om de honderden, of misschien wel duizenden (zieke) katten en kittens die op de straten van de omliggende dorpen leven op te nemen. Dit keer heeft het leed  zelfs de levens van deze onschuldige kittens gekost en van nog meerderen in gevaar gebracht.

Op het moment hebben we verschillende leuke pups in onze opvang. Ondanks dat deze diertjes momenteel enkel beschikbaar zijn voor lokale adoptie in Spanje willen we ze toch graag met jullie delen.

 

  

Begin juni ging  een transport de weg op naar het noorden met honden en katten aan boord.  Aan het einde van de middag  op de volgende dag waren de dieren op diverse adressen afgeleverd en ging de auto in Hoek van Holland aan boord van de veerboot naar Engeland.
De storm was gelukkig net aan het afnemen zodat de honden voor Engeland en de chauffeurs een redelijke nachtrust konden genieten. Een paar uur na aankomst in de UK waren alle dieren op hun bestemming en konden de (Engelse) chauffeurs even in in het land blijven, voordat zij de reis, nu via Calais, weer terug gingen maken.
Twee bijzondere honden,  broer Dani en zusje Izzy, al 4,5 jaar bewoners van ons asiel, mochten naar Nederland en zij reisden eveneens op dit transport. De honden kunnen nu van een geweldige oude dag genieten: andere grote honden als gezelschap, veel ruimte en vrijheid en leven als hond in een roedel in plaats van in kennels. Een droom die uitkwam. Het afscheid van deze twee grote honden was emotioneel, zakdoeken waren wel nodig toen de dieren op de auto zaten en de motor gestart werd: Nu gingen ze écht weg. Broer en zuster waren door de jaren heen erg populair geworden.

Op 22 juni werd een Extra Buitengewone  Ledenvergadering gehouden vanwege het feit dat er drie nieuwe bestuursleden voor het hoofdbestuur zouden aantreden. Een nieuwe penningmeester, secretaresse en een nieuwe president. Allen mensen met veel ervaring op het  gebied van hun taken. Alle drie werden unaniem met positieve stemmen aangenomen. 
Bijzonder om te vermelden is dat de aftredende president, Karen Polanski, 30 jaar lang onafgebroken de voorzitter van het bestuur is geweest. Zij is tevens een van de oprichters van onze stichting en is altijd een steunpilaar voor de organisatie en de vrijwilligers geweest. Gelukkig blijft zij in de buurt wonen en we weten dat Karen altijd bij het asiel betrokken zal blijven. We zijn haar dankbaar voor alles wat zij voor de stichting en zijn bewoners heeft gedaan. Meer dan 7000 dieren hebben in deze periode een nieuw tehuis gevonden. Karen is altijd een van onze pleeg-ouders geweest en heeft door de jaren heen ontelbare honden/pups opgenomen en verzorgd totdat de dieren geplaatst werden. Een oude hond die zich zeer aan haar hechtte heeft de rest van haar lange leven bij Karen mogen doorbrengen. PAWS-PATAS bestaat dit jaar 30 jaar en al die jaren met één president. Karen kreeg bij haar afscheid een “Lidmaatschap voor het leven aangeboden”. We weten dat wij haar nog regelmatig zullen zien.

 

Dani en Izzy, twee Spaanse mastiffs, werden ruim vier jaar geleden gedurende de nacht bij het asiel aan het hek gebonden en achtergelaten. De grote honden, toen ongeveer 4 tot 5 jaar oud, waren doodsbang voor het contact met vreemden en wilden geen pas lopen. Derhalve werden beiden met vereende krachten het shelter binnengedragen, waar zij samen in een kennel werden geplaatst. De honden waren  zeer waaks op hun territorium en konden vervaarlijk tekeer gaan als er iemand in de buurt kwam. In de eerste periode waren er een beperkt aantal vrijwilligers die met deze honden werkten, hun kennel schoonmaakten, hen voerden en twee maal per dag op het losloop terrein lieten.

Door de tijd heen werden Dani en Izzy socialer, minder bang en konden meer mensen met hen omgaan. Wandelen aan de lijn was er niet bij, geen van de twee deed ook maar één stap als ze werden aangelijnd. Gedrag wat wel wordt gezien bij voormalige kettinghonden. Druk op de nek werkt niet en ook een tuig is te bedreigend. Ook wilden ze niet van het terrein af, zelfs niet in de buurt van de uitgang komen. Alsof ze dachten: nu zijn we veilig, het eten is goed, de mensen aardig en wij gaan niet verhuizen. De twee, broer en zuster, vulden elkaar goed aan. Dani deed het blafwerk maar ging liever achter Izzy staan als er iets aan de hand was, zijn zusje was duidelijk leidend. Zij blafte minder, maar keek en observeerde meer wat er gaande was en of een situatie wel veilig was.

We hadden weinig of geen mogelijkheden om deze honden te plaatsen daar we ze niet uit elkaar wilden halen en ook omdat het absoluut geen huishonden konden worden. Tevens zijn zij echte waakhonden en derhalve blaffers als er iets wordt gesignaleerd. De jaren verstreken, Izzy en Dani bleven bij ons en we waren er praktisch zeker van dat zij tot het einde van hun leven bij elkaar en bij ons zouden blijven. Inmiddels waren de twee uitgegroeid tot favoriete honden bij veel van onze vrijwilligers. De dieren werden minder schuw, kwamen op het losloop terrein op hun vaste verzorgers af en een knuffel werd zeker gewaardeerd.

Eind februari dit jaar kwam er bericht uit Nederland dat Dani en Izzy samen naar een prachtige plek mochten komen, waar ze heel veel ruimte, vrijheid en gezelschap van andere mastiffs zouden hebben.

Kortom, een droom en we konden het haast niet geloven. Dani en Izzy werden als voorbereiding op een groter terrein met meerdere honden geplaatst gedurende de maanden die volgen, zodat zij goed aan gezelschap van andere honden konden wennen, meer dan op het losloop terrein. Dat ging heel goed, de twee oude mastiffs vonden het wel gezellig hoewel ze uiteraard altijd samen optrokken, Izzy voorop en Dani volgend. Uiteindelijk brak de dag van het transport aan en werden Dani en Izzy in grote kooien, waar ze meer dan voldoende ruimte in hadden, in de bus geladen. Dat viel erg mee, er was geen paniek en beiden gingen direct lekker liggen. De andere honden en katten werden ingeladen en nadat een aantal geëmotioneerde vrijwilligers  afscheid van de twee hadden genomen ging de bus op weg. Zakdoeken waren wel nodig, dit stel was gewoon onderdeel van het asiel en om hen niet meer te zien en horen leek wel heel erg kaal.

De volgende middag arriveerden Dani en Izzy op hun bestemming, alwaar ze geïntroduceerd werden in de groep soortgenoten. Dit gebeurde zonder enige agressie of gegrom,  vervolgens werd het tijd  om uit te rusten. De volgende morgen gingen de twee voor het eerst de grote buitenwereld verkennen. Voor ex-kettinghonden die nooit volledig vrij hadden geleefd uitzonderlijk en zij moesten alles voorzichtig verkennen. Zo groot, andere luchtjes, groen gras, alles was nieuw.

Dani en Izzy zijn op een later tijdstip in hun leven in een droomwereld terecht gekomen en zien het allemaal nog met enige verbazing aan. Een verhaal wat  een fantastisch goede afloop heeft mogen krijgen voor de honden, voor ons een sprookje wat waarheid werd. We danken de mensen die Dani en Izzy dit geluk hebben gegund; mensen met een groot hart voor dieren, die van hen houden en met een familie van soortgenoten.