Mijn naam is Tessa Booltink, ik ben 23 jaar en dit is mijn verhaal. Ik heb de studie MBO Dier en Gedrag Niveau 4 gevolgd op het Helicon in Velp. Tijdens mijn opleiding moest ik verschillende stages lopen, wat ik met plezier heb gedaan. Eén van die stages was samen met twee andere klasgenoten in het zuiden van Spanje bij een zwerfdieren asiel. Ik ontdekte dat asiel via een vriendin en besloot om het op te zoeken om te kijken wat het mij en 2 andere klasgenoten/vriendinnen te bieden had. Op de site van het asiel zag ik verschillende verhalen van vrijwilligers die er waren geweest. Ik werd enthousiast van hun verhalen en had mijn vriendinnen ingelicht dat ik van plan was om deze stage rond te krijgen met en het asiel en met school. Het contact wat wij met het asiel hadden was heel fijn, we hadden naar mijn idee wel honderden vragen en kregen op alles antwoord.
Op 27 maart 2013 zijn wij vertrokken vanuit Weeze naar het mooie en zonnige Zuiden van Spanje, Almeria. We werden bij het vliegveld opgehaald door een Nederlandse vrijwilliger en naar het asiel gebracht waar we in een stacaravan sliepen op het terrein van het asiel. Op het terrein werden we ontvangen door Yvonne, Elianne en Didi, ze waren ontzettend aardig en behulpzaam tijdens onze stage. Het was voor ons ook een leuke ervaring om een deel van de tijd Engels te praten omdat heel veel vrijwilligers en Didi geen Nederlands spraken. We werden per secties ingewerkt: Quarantaine, Back&Top, Front en Hunting Block. Ik heb zelf vooral gewerkt bij Quarantaine en Back&Top waardoor ik met verschillende honden een band kon opbouwen, wat het geweldig maakte.
Je leert op het asiel ontzettend veel: leuke dingen maar zeker ook minder leuke dingen, dagelijks worden er honden gedumpt onder de meest idiote omstandigheden. Daardoor word je werk wel enorm gewaardeerd, door anderen maar zelf ervaar je dit ook. De honden die gedumpt zijn maken zoveel mee, deels samen met jou als vrijwilliger/stagiaire, om te zien hoe zij bijkomen van alles en veranderen in de positieve zin is een prachtige ervaring. Door dat je dagelijks met de honden bezig bent leer je enorm veel over gedrag, wat je later kunt toepassen in je eigen omgeving of je baan als je er mee door wilt gaan.
Naast het asiel is de omgeving van Spanje gewoonweg om van te dromen. De bergen, kleine dorpjes, toeristische stadjes, noem maar op. Er valt altijd iets te regelen op het asiel qua vervoer om je ergens heen te brengen, mits je het natuurlijk overlegt en op tijd vraagt. Maar het is zeker een aanrader om de boel te verkennen!
Op 2 juni 2013 (wat toevallig mijn verjaardag was) vlogen we terug naar Nederland. De dagen ervoor heb ik het ontzettend zwaar gehad, vanwege het afscheid nemen van niet alleen onze ‘collega’s’ en het asiel zelf maar vooral van de honden. Ik ben een honden mens en kan bijna beter omgaan met honden dan met mensen waardoor het zo moeilijk werd.
Er waren 2 honden speciaal voor mij, Spencer en Jellybean. Spencer was een prachtige oude opa die al een hele poos in het asiel zat, op het gedeelte Back&Top waar ik vaak stond. Hij was op leeftijd maar dat betekende voor hem niks, hij hield ervan om achter een bal aan te rennen of op zijn honden-hok te klimmen waardoor hij mij weer een hartverzakking bezorgde. Jellybean was een ontzettende knuffelkont die graag op schoot lag en werd gekriebeld, energie had hij ook genoeg waardoor ik ook aan mijn dagelijkse beweging kwam.
Ik kan eerlijk zeggen dat mijn stage tijd in Spanje, bij PAWS Patas fantastisch was. Het is mijn droombaan om elke dag met honden bezig te zijn en hiervan te leren. PAWS biedt genoeg leerzame ervaringen maar ook onbetaalbare herinneringen waar ik ze altijd dankbaar voor blijf!!