Month: February 2019

Opnieuw werd een week bij PAWS-PATAS doorgebracht, waarvan een deel van de tijd werd besteed aan het bekijken en selecteren van honden die in de toekomst naar Nederland zouden kunnen komen. Zowel op het asiel werden er honden bekeken alsmede bij pleeggezinnen.

Uiteraard kwamen de katten ook aan bod en een van hen, wonend bij een pleeggezin, was zo vriendelijk en gezellig dat ik de auto maar even goed controleerde om zeker te weten dat zij niet mee zou gaan. 
Dit diertje wordt een aanwinst voor het Nederlandse kattenbestand. Het was goed om weer terug te zijn en de paella, geserveerd bij vrienden, was als altijd van grote klasse.

 

Er gaan in de toekomst mastiffs, twee podenco’s en een mooie groep mix-honden naar het noorden. Twee honden mogen naar duitsland, er gaan honden naar engeland en tevens honden en katten naar nederland. Een internationale samenwerking op gebied van het plaatsen van onze dieren.

  

De jaarlijkse ledenvergadering werd gehouden op 2 februari. Eén bestuurslid nam afscheid in verband met vertrek naar engeland, enkele bestuursleden wiens termijn verstreek werden voor vier jaar werden herkozen en twee  mensen werden voor het eerst gekozen en komen het team versterken. De jaarcijfers over 2018 werden gepresenteerd en uiteraard was er gelegenheid tot het stellen van vragen.

De vrijwilligers bij het asiel vertegenwoordigden vier nationaliteiten. Gelukkig spreekt eenieder voldoende engels om met elkaar te kunnen communiceren. De buitenlandse vrijwilligers zijn van groot belang voor het goed functioneren van het asiel. Het is altijd prachtig om te zien hoe betrokken veel van deze mensen zijn bij de dieren die zij verzorgen en hoeveel tijd en energie men aan de dieren wil besteden. Extra knuffels en aandacht buiten de ingeroosterde uren worden met veel plezier door de honden en katten in ontvangst genomen.

Hoe Brexit de plaatsing van honden en katten in engeland gaat beïnvloeden kunnen we nog niet geheel inschatten; engeland zelf weet immers nog niet wat er nu wel of niet staat te gebeuren. Indien er weer een quarantaine periode wordt ingevoerd, wordt het voor ons lastiger om dieren naar engeland te brengen. Vooralsnog lijkt er nog geen sprake te zijn van herinvoering van de quarantaine. Als dit wel geval wordt, moet er nog meer aandacht aan lokale plaatsingen worden besteed en zullen onze Nederlandse plaatsing-contacten tevens belangrijker worden voor PAWS-PATAS.

 

Tot slot nog wat recente foto’s van onze shelter bewoners.

    

In 2018 werden 144 honden en 102 katten geplaatst, een feit waar we blij mee zijn. In 2019 gaan we natuurlijk  verder en hopen we voor nog meer honden en katten een thuis te kunnen vinden.

Jax was een van die honden in 2018.
Deze prachtige, grote knuffelbeer werd samen met zijn nestgenoten in februari 2018 bij de opvangpoort achtergelaten in een fruitkist. Ze kregen al snel de bijnaam de “Jackson’s”. Gelukkig werd er een warm thuis voor Jax gevonden in Jersey, Channel island waar hij nu een goed leven leidt. Volgens zijn baasjes is hij dol op zwemmen in de zee, rennen door de duinen en spelen in de velden. Jax is een flinke jongen geworden en weegt nu 55kg. De PAWS-PATAS opvang is nu enkel nog een verre herinnering voor hem.

Op nieuwjaarsdag trotseerden enkele van onze vrijwilligers en supporters de koude zee in Mojacar tijdens een nieuwjaarsduik om geld in te zamelen voor PAWS-PATAS. Dit geld zal worden besteed aan de reparaties die hard nodig zijn rondom de opvang na de overstromingen en voor het katten sterilisatie project. Gelukkig was het mooi weer, een kalme zee en zelfs wat zonneschijn. De totale opbrengst is nog niet bekend, maar we zijn alle deelnemers en sponsors die deelnamen aan dit evenement erg dankbaar voor hun inzet.

We kregen een dringende oproep binnen. Een teefje met 2 pups werd in vreselijke staat gevonden, net buiten Antas, Almeria. Ze heeft een vreselijke wond aan haar keel en een erg gezwollen kop, veroorzaakt door de infectie. Daarnaast is ze erg vermagerd en heeft ze duidelijk veel pijn. Haar twee kleine pups lijden aan ondergewicht, maar zijn verder gezond. Een aardige man heeft hen gevonden en wist vervolgens de moeder met haar pups naar zijn huis toe te lokken en op te sluiten in de garage. Het teefje was erg gestresst en overstuur, maar met bemoedigende woorden en knuffels wisten onze vrijwilligers haar in een bench te krijgen.

Toen de vrijwilligers moeder en pups eenmaal allemaal in de bench hadden zitten, werden ze meteen naar de dierenarts gebracht. Het veterinaire team heeft hen zover mogelijk opgeknapt en de nodige medische zorg verleend. De wond van het teefje is zo ernstig dat ze een operatie nodig heeft wanneer de infectie is overwonnen. Ze is zo’n 8 jaar oud en heeft waarschijnlijk geen al te best leven achter de rug. Een van de vrijwilligers die haar heeft  opgehaald, heeft haar nu mee naar huis genomen waar ze alle zorg en aandacht zal krijgen die ze verdient en nodig heeft. De pups zijn veilig in de opvang, zij zijn al oud genoeg om zelfstandig te eten. Het teefje heeft de naam Kay gekregen, vernoemd naar een dame die ons geholpen heeft haar te redden. De pups zijn Kirk en Karl genoemd.

De mooie Alice, een pup van 3,5 maand oud, werd gevonden terwijl ze rondzwierf op de weg tussen Los Gallardos en Bedar. We hebben inmiddels een lokaal pleeggezin gevonden met een beagle maatje voor haar.
Ook Trudi de kleine ruwharige podenco werd op straat gevonden. De mensen die haar vonden zijn in Spanje met vakantie, dus ze zal snel naar een lokaal pleeggezin toe moeten verhuizen. Ze is nog erg afwachtend, maar krijgt al steeds meer zelfvertrouwen. Gelukkig is ze zindelijk, gezond en kan goed overweg met andere honden. Ze is wat dun, maar eet erg goed. De mensen die haar mee naar huis namen, zetten voedsel buiten neer voor Trudi, maar ze maakte zichzelf al snel een huishondje en ligt erg graag op de bank, een gezellig huishondje.

 

Het Engelse koppel Tanya en Dave vond een erg magere, zeer vriendelijke kleine podenco kruising in het kleine Spaans dorpje Lubrin in Almeria en noemden haar Honey. Tanya en Dave namen Honey mee naar huis en gaven haar te eten plus onderdak voor de daaropvolgende drie dagen. Na veel overleg en met een bezwaard hart brachten Tanya en Dave haar naar onze opvang, maar op de terugweg naar huis kon Tanya niet stoppen met huilen en miste Honey al direct.

Na een dag waren Tanya en Dave er beiden over uit, ze misten Honey zo erg en wisten dat ze haar het goede thuis konden bieden dat ze verdiende en nodig had. We ontvingen een email van hen die aangaf dat ze Honey wilden adopteren. Op zaterdagochtend gingen drie van onze vrijwilligers met Honey naar de dierenkliniek in Turre zodat onze dierenarts Ellen haar kon chippen. De erg enthousiaste Tanya en Dave kwamen haar daar ophalen. Het was geweldig om te zien hoe de drie met elkaar herenigd werden. Honey bleef maar kwispelen en Tanya en Dave bleven maar glimlachen. Er waren zelfs wat tranen van geluk te zien. We zijn dol op dit soort verhalen met een goede afloop en we wensen Honey en haar nieuwe baasjes dan ook een heel gelukkig leven samen toe.

Op een zondagochtend werden 2 prachtige mastiffs achtergelaten bij de opvangpoort, de maandag erna vonden we op dezelfde plek dit mooie, kleine teefje. Degene die haar achter heeft gelaten moet wel iets om haar gegeven hebben gezien het feit dat ze een hondentrui droeg om haar warm te houden. De mastino’s kregen de namen Daisy en Troy en het kleinere teefje heet nu Soof. Alle drie worden binnenkort nagekeken door de dierenarts. Ze zijn nu gelukkig veilig en zullen van al onze vrijwilligers alle zorg en aandacht krijgen die ze nodig hebben.

 

Onlangs ontvingen we het trieste bericht dat een van onze oudere honden is overleden. Ramsay werd 3 maart 2014 bij onze opvangpoort achtergelaten, hij was toen zo’n 8,5 jaar oud. We kwamen er al snel achter dat hij leed aan epilepsie en andere gezondheidsproblemen. Met medicatie kregen we zijn epilepsie al snel onder controle, maar we dachten dat het moeilijk ging worden een nieuw thuis voor hem te vinden gezien zijn leeftijd en gezondheidsproblemen. Gelukkig dachten we dat verkeerd. Gedurende zijn tijd in de opvang ontdekten we dat Ramsay een obsessie had voor tennisballen; waar hij ook ging, zijn tennisbal ging met hem mee, zelfs bij de dierenarts. In december 2015 werd er een droom werkelijkheid en vond Ramsey zijn nieuwe thuis in Engeland. We waren na 1,5 jaar erg aan de hond gehecht geraakt en waren erg blij voor hem. Dus namen we afscheid van Ramsay en zijn tennisbal, die moest natuurlijk ook mee. Zijn nieuwe baasje Joanne en haar familie, inclusief 5 honden verwelkomden hem in hun huis. Ze veranderden zijn naam in Ramases en hij bracht drie gelukkig jaren door.
Helaas ging zijn gezondheid achteruit en is hij in het bijzijn van zijn familie overleden.
Ramsey was een hond om nooit te vergeten.

De kittens Dolly, Lara, Mel en Mitsie maken maar al te graag gebruik van de zachte honden “kussentjes”  in hun pleeggezin. De honden bieden gezelschap, verwarming en een zachte plek om tegenaan te liggen en vinden dat allemaal wel goed. Inmiddels gaat het achterlaten van dieren bij de opvangpoort gewoon door en hebben vrijwilligers het volgende kitten daar alweer aangetroffen. Ook voor dit lieve, kleine kereltje gaan we weer op zoek naar een lokaal pleeggezin, hierbij is een hondenkussentje om tegenaan te liggen geen must, maar zeker wel een leuke bijkomstigheid natuurlijk.

Dit zijn Darcy en Gio. Ze werden in erbarmelijke staat achtergelaten bij de opvangpoort, bedekt met parasieten en een schimmelinfectie die veel gezien word bij vee. Helaas droegen ze ook nog niesziekte wat zich al snel openbaarde en waardoor ze 4 lange maanden in quarantaine moesten leven, terwijl we ons best deden hen gezond te krijgen. Het goede nieuws is dat deze twee nestgenoten nu inderdaad weer gezond zijn. Ze kunnen nu eindelijk in een grotere ruimte leven waarin ze veel plezier beleven en op ontdekkingstocht kunnen. Ze hebben door het ziek zijn niet echt kitten kunnen zijn, maar halen dat nu alsnog in. Ondanks hun moeilijke start in het leven is het een vrolijk en knuffelig duo.

De Nederlandse Flore en Merel kwamen stage lopen bij onze opvang in Spanje. Beiden zijn harde werkers met erg veel liefde voor de honden. We zijn ze dan ook erg dankbaar voor al hun harde werk. Helaas moesten we alweer afscheid van hen nemen, maar niet voordat een van onze honden het hart van Merel wist te stelen. Onze kleine Topaz word namelijk door haar geadopteerd en komt in Nederland wonen. Bedankt voor de hulp dames. Onze honden em wijzelf  zullen jullie beiden erg gaan missen.

 

Casper is een kat die als kitten samen met de andere kittens van zijn nest op een golfbaan is gevonden. Waarschijnlijk daar achtergelaten, zonder de moederpoes en in slechte conditie. De diertjes werden opgevangen en met goede verzorging en voer kwam het uiteindelijk toch goed met de familie. Casper mocht naar Nederland en werd daar direct opgenomen door iemand die hem heel graag wilde hebben. Hij viel met zijn neus in de boter, hij kwam terecht bij een echte kattenfamilie en het witte katertje vond dat geweldig leuk. Inmiddels is hij aan het verkleuren en wordt roze. Het Siamese bloed verloochent zich niet, ook de blauwe ogen zijn daar een voorbeeld van. Casper is nu inmiddels een prachtige kat. De kerstboom van katten-snoep vond hij hoogst interessant en hij vond het lastig om daar af te blijven. We zijn blij dat het zo goed met hem gaat!

Een update over de doodsbange mastiff die rondzwerft op de campo en wordt gevoerd door Spaanse vrijwilligers. Het gaat helaas niet goed met de hond. Het dier is vertrokken van de plek waar zij gevoerd werd en is ca. vijf kilometer verder gesignaleerd. Vreemd, ze moet ergens erg bang voor zijn. Misschien weggejaagd uit de buurt van het benzinestation, misschien beschoten, we hebben geen idee. Een zwerfdier wat elke dag op dezelfde plaats wordt gevoerd vertrekt niet gauw naar een andere locatie.

De hond schijnt nu continu rond te trekken, inmiddels in het gezelschap van een kleine galgo, ook een zwervertje. In films loopt zo’n verhaal uiteindelijk goed af, maar voorlopig is dat niet het geval voor deze desperate hond. De voortdurende paniek en angst is heel naar en diep triest. Gelukkig is de vastberadenheid van de Spaanse vrouwen om de hond te redden groot en is er geen sprake van opgeven.