Impressies van vrijwilligers

Karel, op de foto met de Staffie Brandon, heeft weer drie maanden zijn tijd aan onze dieren in het asiel besteed. Gedurende de afgelopen jaren hebben we Karel meermalen mogen ontvangen en zijn inbreng en omgang met de honden wordt zeer gewaardeerd. Nemo, een hond die naar Nederland zou mogen als hij wat sociale training en in-huis training zou krijgen, werd aan Karel toevertrouwd.

In die tijd leerde Nemo een hoop, hij ging mee naar Turre om verkeer en mensen te zien. Aan de riem lopen gaat netjes, Nemo is niet meer bang  van onbekende situaties en is inmiddels in Nederland, waar hij een compliment ontving voor zijn goede gedrag!

 

Nogal wat vrijwilligers raken verliefd op een van onze honden en willen dan hun favoriet ook adopteren. Zo viel Christopher voor Archie, een lieve en wat schuchtere Podenco. De liefde bleek wederzijds, zodat Archie nu in Berlijn woont.

Annabell uit Duitsland kwam bijna 4 weken lang vrijwilligerswerk doen in onze opvang. Zij  wilde Gucci graag adopteren,  dus ook Gucci  is naar Duitsland vertrokken  waar ze aan haar nieuwe leven in het gezin van Annabell is begonnen. Bedankt voor al je hulp en het bieden van een thuis aan Gucci, Annabell!

Een nieuwe lokale vrijwilligster kwam ons helpen in de opvang waar ze niet op een, maar twee van onze honden viel. Denise kon de gedachte aan het scheiden van deze 2 kennelmaatjes niet aan, dus na een goed gesprek wist ze haar man over te halen om beide honden te adopteren.  Ansel was achtergelaten in Mojacar en Soof was vastgebonden bij onze opvangpoort.

 

Charlie werd afgelopen jaar in december als pup achtergelaten bij de opvangpoort. Hij had het geluk dat op dat moment vrijwilligster Melina bij ons was die meteen voor hem viel. Melina adopteerde Charlie, maar helaas was die toen nog te jong om te reizen. Dit hield haar echter niet tegen hem te adopteren. Charlie ging naar 2 geweldige pleeggezinnen tot hij oud genoeg was om te reizen. Enkele weken geleden kwam Melina terug naar de opvang om Charlie op te halen en deed meteen ook weer vrijwilligerswerk voor ons. Charlie heeft nu een geweldig leven bij Melina , hij word gruwelijk verwend en heeft zelfs al zijn eerste sneeuw gezien!

 

 

Verhaal van Valerie.

Afgelopen zomer vloog ik naar Almeria, Spanje om te gaan helpen als vrijwilliger bij Paws Patas. Ik had al contact gehad met verschillende mensen die bekend zijn met de stichting. Wij hadden zelf namelijk een Galgo geadopteerd vanuit Spanje. Een ras wat daar enorm verwaarloosd en mishandeld wordt. Ik wilde heel graag mijn steentje bijdragen en vertrok dus voor 4 weken naar het zuidelijke deel van Spanje.

Bij aankomst op het vliegveld werd ik opgehaald door een van de oudere vrijwilligers en zijn vrouw. Wat een ontzettend lieve mensen!  Zij brachten mij eerst naar de supermarkt voor boodschappen en vervolgens naar Paws Patas. Ik verbleef in een van de stacaravans. Alles was super goed geregeld.

De volgende dag begon mijn eerste dienst. We startten om 9:00, dat was uitslapen want de stacaravans staan naast de kennels! Alles werd uitgelegd door een van de vrijwilligers die er al langer was. Veel informatie stond ook opgeschreven, zoals het voer voor elke hond.  Verder was het vooral zorgvuldig te werk gaan. We maakten de kennels schoon, gaven alle honden te eten en maakten daarna alles opnieuw schoon. In de periode dat ik er was, waren er 36 honden. Dat betekende dat we veel tijd en aandacht hadden om met de honden te spelen, knuffelen en wandelen natuurlijk!

Ik heb voornamelijk in Hunting Block gestaan, dat hield in dat ik verantwoordelijk was voor 1 deel van het terrein en de honden die daar zaten. Dat is erg fijn, want daardoor leerde je de honden kennen, en andersom zij jou ook! Iedere middag hadden we kort overleg en daarna siësta. Ik vond de dagen heel erg fijn opgedeeld en ondanks het harde werk wat je erin steekt, voelde het echt als vakantie. Ik wil zeker nog een keer terug komen bij Paws Patas en raad het anderen ook aan! Het is een bijzondere ervaring die je nooit meer vergeet.