Month: March 2019

Karel, op de foto met de Staffie Brandon, heeft weer drie maanden zijn tijd aan onze dieren in het asiel besteed. Gedurende de afgelopen jaren hebben we Karel meermalen mogen ontvangen en zijn inbreng en omgang met de honden wordt zeer gewaardeerd. Nemo, een hond die naar Nederland zou mogen als hij wat sociale training en in-huis training zou krijgen, werd aan Karel toevertrouwd.

In die tijd leerde Nemo een hoop, hij ging mee naar Turre om verkeer en mensen te zien. Aan de riem lopen gaat netjes, Nemo is niet meer bang  van onbekende situaties en is inmiddels in Nederland, waar hij een compliment ontving voor zijn goede gedrag!

 

Nogal wat vrijwilligers raken verliefd op een van onze honden en willen dan hun favoriet ook adopteren. Zo viel Christopher voor Archie, een lieve en wat schuchtere Podenco. De liefde bleek wederzijds, zodat Archie nu in Berlijn woont.

Annabell uit Duitsland kwam bijna 4 weken lang vrijwilligerswerk doen in onze opvang. Zij  wilde Gucci graag adopteren,  dus ook Gucci  is naar Duitsland vertrokken  waar ze aan haar nieuwe leven in het gezin van Annabell is begonnen. Bedankt voor al je hulp en het bieden van een thuis aan Gucci, Annabell!

Een nieuwe lokale vrijwilligster kwam ons helpen in de opvang waar ze niet op een, maar twee van onze honden viel. Denise kon de gedachte aan het scheiden van deze 2 kennelmaatjes niet aan, dus na een goed gesprek wist ze haar man over te halen om beide honden te adopteren.  Ansel was achtergelaten in Mojacar en Soof was vastgebonden bij onze opvangpoort.

 

Charlie werd afgelopen jaar in december als pup achtergelaten bij de opvangpoort. Hij had het geluk dat op dat moment vrijwilligster Melina bij ons was die meteen voor hem viel. Melina adopteerde Charlie, maar helaas was die toen nog te jong om te reizen. Dit hield haar echter niet tegen hem te adopteren. Charlie ging naar 2 geweldige pleeggezinnen tot hij oud genoeg was om te reizen. Enkele weken geleden kwam Melina terug naar de opvang om Charlie op te halen en deed meteen ook weer vrijwilligerswerk voor ons. Charlie heeft nu een geweldig leven bij Melina , hij word gruwelijk verwend en heeft zelfs al zijn eerste sneeuw gezien!

 

 

Verhaal van Valerie.

Afgelopen zomer vloog ik naar Almeria, Spanje om te gaan helpen als vrijwilliger bij Paws Patas. Ik had al contact gehad met verschillende mensen die bekend zijn met de stichting. Wij hadden zelf namelijk een Galgo geadopteerd vanuit Spanje. Een ras wat daar enorm verwaarloosd en mishandeld wordt. Ik wilde heel graag mijn steentje bijdragen en vertrok dus voor 4 weken naar het zuidelijke deel van Spanje.

Bij aankomst op het vliegveld werd ik opgehaald door een van de oudere vrijwilligers en zijn vrouw. Wat een ontzettend lieve mensen!  Zij brachten mij eerst naar de supermarkt voor boodschappen en vervolgens naar Paws Patas. Ik verbleef in een van de stacaravans. Alles was super goed geregeld.

De volgende dag begon mijn eerste dienst. We startten om 9:00, dat was uitslapen want de stacaravans staan naast de kennels! Alles werd uitgelegd door een van de vrijwilligers die er al langer was. Veel informatie stond ook opgeschreven, zoals het voer voor elke hond.  Verder was het vooral zorgvuldig te werk gaan. We maakten de kennels schoon, gaven alle honden te eten en maakten daarna alles opnieuw schoon. In de periode dat ik er was, waren er 36 honden. Dat betekende dat we veel tijd en aandacht hadden om met de honden te spelen, knuffelen en wandelen natuurlijk!

Ik heb voornamelijk in Hunting Block gestaan, dat hield in dat ik verantwoordelijk was voor 1 deel van het terrein en de honden die daar zaten. Dat is erg fijn, want daardoor leerde je de honden kennen, en andersom zij jou ook! Iedere middag hadden we kort overleg en daarna siësta. Ik vond de dagen heel erg fijn opgedeeld en ondanks het harde werk wat je erin steekt, voelde het echt als vakantie. Ik wil zeker nog een keer terug komen bij Paws Patas en raad het anderen ook aan! Het is een bijzondere ervaring die je nooit meer vergeet.

Deze oude kat, Emily, werd gered nadat ze was aangevallen door een hond. Ze was erg angstig en ondervoed. De dame die haar binnenbracht dacht dat Emily een kitten was, maar na onderzoek bij de dierenarts bleek ze een oude dove kat te zijn met een zwaar beschadigd oor en cataract in een oog. Ze heeft de naam Emily gekregen. Emily is waarschijnlijk ooit iemands huisdier geweest, gezien ze gesteriliseerd is en dol is op mensen, maar helaas had ze geen chip. Ze brengt het grootste deel van de dag slapend door, knuffelend met een warme kruik. Emily kan niet overweg met andere katten, waardoor ze niet bij haar pleeggezin kon blijven gezien daar al 8 andere katten woonden. Gelukkig hebben we voor haar een nieuw thuis weten te vinden waar ze dol op haar zijn en ze van haar welverdiende pensioen kan gaan genieten.

Dit is Mimi – ze werd achtergelaten bij onze opvangpoort met een briefje dat uitlegde dat haar eigenaar was overleden en dat Mimi op straat was gezet. Het goede nieuws is dat ze nu veilig bij ons is en dat we allemaal voor haar charmes gevallen zijn. Ze is een van de aanhankelijkste katten die we in lange tijd gehad hebben en springt zonder uitnodiging op elke beschikbare schoot. Een heel gezellige huisgenoot.

 

We vonden in de ochtend weer een pakketje bij onze opvangpoort. Wij weten inmiddels dat deze pakketjes vaak niet van een bezorgdienst afkomstig zijn en dus een andere inhoud hebben dan je normaal zou verwachten. Dat was ook dit keer het geval. Er zaten 3 prachtige, kleine pups in dit pakketje. Inmiddels zijn de pups ondergebracht bij een pleeggezin.

       

Deze knapperd heet Paco. 
Hij werd afgelopen maand achtergelaten bij de opvangpoort. Hij verblijft nu in een klein verblijf in zijn eentje waar hij helemaal niets aan vind. Hij is dol op knuffels en aandacht en is constant aan het spinnen. Hij zou dus veel gelukkiger zijn in een lokaal pleeggezin. Daar gaan wij dan ook naar op zoek, zodat Paco in al zijn knuffelbehoeftes kan worden voorzien.

Een update over Kay, het achtergelaten teefje met 2 pups en een diepe, geïnfecteerde wond aan haar keel. De zwelling in haar kop is afgenomen en de wond aan haar keel is geheeld. Met haar pups die in een ander pleeggezin zitten, gaat het ook erg goed. Kay kan goed overweg met honden en katten en is zindelijk. Ze is dol op knuffels en menselijk gezelschap. Het gaat zo goed met haar dat ze er klaar voor is om naar een ander pleeggezin te gaan, waar de extra medische zorg niet meer nodig is. Een grote stap richting haar nieuwe leven.

Grumpy is weer thuis! Iedereen die in de opvang komt kent onze buitenkat Grumpy, hij is hier een levende legende. Helaas kreeg hij wat gezondheidsproblemen waarvoor hij een paar dagen bij de dierenarts moest verblijven. Inmiddels is hij terug bij ons in de opvang en heeft zijn dagelijkse routine weer opgepakt. Hij heerst over zijn domein en doet zijn naam eer aan, zo kennen we hem weer.

Sox werd voor het eerst gezien terwijl hij rondzwierf op straat in Bedar. Hij had een nare wond in zijn nek, was erg angstig en had veel honger. Lokale mensen begonnen hem te voeren en wisten zo ook wat antibiotica tabletten toe te dienen. Na enkele weken van proberen zijn vertrouwen te winnen, verdween Sox tijdens een luidruchtige fiesta. Hij ging naar het aangrenzende dorp, Los Gallardos, waar opnieuw lokale mensen hem gingen voeren en hem uiteindelijk wisten te vangen. Een van onze vrijwilligers nam Sox toen op in een pleeggezin. Sox was nog steeds erg angstig en gestrest en mocht vervolgens naar een dame die de tijd had hem over zijn angst en trauma’s heen te helpen komen. De wond in zijn nek heelde gelukkig ook snel. Vorig jaar oktober werd Sox geplaatst in Nederland waar hij nu een geweldig leven leidt. We zijn iedereen die hem geholpen heeft dan ook erg dankbaar, van de mensen die hem voerden op straat, de beide pleeggezinnen die hem in hun huis opnamen, de organisatie in Nederland die Sox liet overkomen en daarna de mensen die hem uiteindelijk geadopteerd hebben.

Deze Dogo Argentino werd gesignaleerd en meegenomen door een vrijwilliger. Het dier is nauwelijks meer te herkennen als een Dogo Argentino. De hond verkeert in uiterst slechte conditie. Het kan uithongering, ziekte of beiden zijn, we weten het nog niet. Het dier is nu opgenomen in de kliniek van een dierenarts waar verder onderzoek en testen uit moeten maken wat het dier mankeert en of er nog een kans voor hem is om te overleven. Als dat het geval mag zijn, zal er alles aan gedaan worden om hem die kans te geven. We zien veel ellende, maar dit komt ook bij ons hard aan en geeft een machteloos gevoel. Zolang dit soort dieren worden gesignaleerd weten wij dat het verlenen van hulp noodzakelijk blijft.

Afgelopen maand zag ik de zwerfmastif (eerder genoemd in het maandoverzicht van vorige maand) in Spanje. De hond leefde inmiddels 10 kilometer verder naar het noorden dan voorheen, maar was weer getraceerd door de Spaanse vrouw die haar voert en probeert te redden. Het stuk land waar de hond zich bevond is ruiger en verder van een weg vandaan. Een veiliger plaats daar het meer bescherming geeft om niet gezien te worden en minder kans om onder een auto te komen.
De hond kwam elke dag dichter bij haar weldoenster en er was optimisme dat het zou lukken om haar te vangen. De teef zag er nu goed uit, kilo’s aangekomen door het dagelijks voeren en de toegang tot water. Echter, kort daarna werd de hond niet meer gezien en dagelijkse zoektochten door het terrein plus het plaatsen van een vangkooi met haar lievelingsgerecht gekookte kip (een lokker naast het gewone hondenvoer) leverden tot nu toe niets op. We zijn bang dat de hond is geschoten of vergiftigd door jagers dan wel op een andere manier gewond is geraakt of verdwenen. Het niet weten waar ze is en of ze nog leeft maakt het nog triester, de onzekerheid is erg naar.

Deze geweldige man uit Berlijn genaamd, Christopher kwam vrijwilligerswerk doen in onze opvang. We waren erg verbaasd toen hij bij aankomst ons bedankte omdat hij naar de opvang toe mocht komen en hier mocht verblijven, terwijl we hem juist erg dankbaar zijn dat hij ons wilde komen helpen. Zoals bij veel van onze vrijwilligers gebeurt, verlengde ook Christopher zijn verblijf in de opvang. 
Helaas moesten we 3 weken later dan toch afscheid van hem nemen. Onze Archie wist zijn hart te stelen en Christopher gaat er dan ook serieus over nadenken om hem te adopteren. Voor zijn vertrek verfde hij zijn hand op onze “helping hands” muur. Bedankt voor alle hulp Christopher, we weten dat je graag nog eens terug komt en je bent meer dan welkom dus hopelijk tot snel!

 

Annabell uit Duitsland kwam bijna 4 weken lang vrijwilligerswerk doen in onze opvang. Helaas kwam ook nu weer de tijd om afscheid van haar te nemen. Annabell is echter niet de enige die ons gaat verlaten. Ze was namelijk gevallen voor onze Gucci, dus ook zij zal over enkele weken naar Duitsland vertrekken, waar ze aan haar nieuwe leven in het gezin van Annabell zal beginnen. Bedankt voor al je hulp en het bieden van een thuis aan Gucci, Annabell!

Enkele weken geleden vonden we Daisy de mastif, achtergelaten bij onze opvangpoort. Het bleek dat zij een nog grotere verrassing voor ons in petto had. Toen een van onze vrijwilligers Daisy voer ging brengen zag ze een pasgeboren pup opgekruld tegen haar aanliggen. Enkele minuten later werd er nog een pup geboren. De nieuwe moeder likte haar pups schoon en zij zorgt erg goed voor hen. De dierenarts heeft moeder en pups nagekeken en allen maken het goed. We hadden geen idee dat Daisy drachtig was dus waren enorm verrast. De pups hebben de namen ”Princesa” en “Principe” gekregen, Spaans voor prinses en prins. Dit zijn de eerste pups die ooit geboren zijn in onze opvang, dus het is een bijzondere ervaring voor ons.